Tag: Godijn Publishing

Geplaatst op

Thriller die net even iets meer van de lezer vraagt****

Britta Mahler is cold case expert bij de FBI, als ze bij een mislukte inval een trauma oploopt en daarna terugkeert naar haar geboorteplaats Missoula. Daar wordt haar gevraagd de dood van een jonge vrouw te onderzoeken, vooral vanwege de opvallende overeenkomsten met zaken uit het verleden.

Britta raakt in een uiterst mysterieuze zoektocht verzeild, waarbij ze het dagboek van haar oudoom Otto Mahler vindt. Hij blijkt een schimmige rol te hebben gespeeld aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Waarom is een machtige organisatie opeens wel heel erg geïnteresseerd? En bovenal, wat moet er uit die tijd geheim blijven?

Fedor de Groot is zo langzaamaan geen onbekende auteur meer in de thrillerwereld. Missoula is zijn derde thriller na SØnderho (2021) en Novitsjok (2022), alle uitgegeven door Godijn Publishing.

De stijl van deze auteur kenmerkt zich door een hoog actiegehalte, waarbij alles uit de kast wordt gehaald. Hij blijkt in Missoula in staat een groot deel van het Amerikaanse politie-apparaat op te trommelen om tot de oplossing van de door hem geschapen mysteries en problemen te komen. En dat doet hij vakkundig… Het is duidelijk zichtbaar dat De Groot zijn huiswerk tot in de puntjes heeft gedaan. Dat maakt het verhaal geloofwaardig en dit kan de liefhebber van het genre slechts tot tevredenheid stemmen.

Aan spanning ontbreekt het in de verhalen van De Groot, zoals gezegd, niet. Wel is de vraag of het af en toe niet wat heel veel van het goede is wat mij betreft legitiem. Er vindt vaak zo veel tegelijkertijd plaats dat het niet ondenkbaar is dat de lezer figuurlijk zou kunnen verdrinken in de hoeveelheid informatie en actie. Natuurlijk klopt het tegenargument dat de thrillerfan graag uitgedaagd wordt, maar dan moet deze zich er wel van bewust zijn dan Missoula geen verhaal is dat ontspannen in een middagje strand te lezen is. En ja, voor wie bereid is de tijd te nemen voor dit boek is de beloning groots.

Wanneer namelijk aan het eind de grote hoeveelheid puzzelstukjes in de ontknoping samenkomen, is er wel degelijk sprake van een mooi en origineel geconstrueerd kunstwerk. Dit is zeker geen dertien-in-een-dozijnboek en met Missoula heeft Fedor de Groot zijn naam wat mij betreft definitief gevestigd. Het is nu even afwachten in welke stad of streek het volgende avontuur zich gaat afspelen.

(Met dank aan uitgeverij Godijn Publishing voor het ter beschikking stellen van het ebook.)

Geplaatst op

Opstap naar letterland *****

In een tijd dat toenemende ontlezing van met name jeugdige lezers helaas een actueel onderwerp is, stelt het enigszins gerust dat er met enige regelmaat ook boeken verschijnen die zich richten op de jongere doelgroep. Een mooi voorbeeld daarvan is de jeugdthriller Skygge, geschreven door Mark de Groot (1974), onlangs uitgebracht bij uitgeverij Godijn Publishing.

In het (fictieve) Noorse dorpje Skygge vond dertien jaar geleden een ramp plaats, waardoor het er zes maanden per jaar donker is. De jonge Sam en zijn vriendin ontdekken dat er een groot gevaar rondwaart in Skygge. Het is hun missie dat een nieuwe ramp wordt voorkomen. Of dit gaat lukken is de vraag…

Het allereerste dat al tijdens het lezen opvalt, is dat hier een auteur aan het werk is, die weet waar hij mee bezig is. Mark de Groot lijkt geknipt voor de doelgroep. Skygge is qua spanning toegesneden op de belevingswereld van tieners. Met name het feit dat de hoofdrolspelers in dezelfde leeftijdscategorie zitten, zal de herkenbaarheid, inleving en betrokkenheid zonder twijfel vergroten. Dit houdt allerminst in dat andere lezers geen plezier aan dit boek zouden kunnen beleven, integendeel.

De opbouw van het verhaal is uitstekend verzorgd. De Groot voert zijn lezers op een natuurlijke manier brokken van het verhaal, uiteindelijk resulterend in een mooi en degelijk afgerond geheel. Opvallend is de kwaliteit van de personages. Het is beslist niet eenvoudig om personages een geloofwaardige ontwikkeling door te laten op de manier zoals dat gebeurt in Skygge. De verstrekte informatie is zonder uitzondering interessant en nuttig. Dat een van de verhaallijnen zich bijvoorbeeld op Jamaica afspeelt, herbergt een sublieme dubbele bodem in zich.

Zoals gezegd voelt Mark de Groot (met name) de behoefte van de jeugdigde lezer perfect aan. Behalve de spanning in Skygge sluit ook de thematiek hierop zeker aan. Voor hen die het wil zien, valt er een heleboel te leren over wat bijvoorbeeld hechte vriendschap inhoudt. Dat dat meer is dan alleen ‘leuk’ met elkaar omgaan, wordt pijnlijk duidelijk gemaakt. Het is volledig de verdienste van de auteur dat het verhaal hierdoor nog extra aan kwaliteit wint.

Skygge herbergt veel aanknopingspunten om als  middel te dienen de  weinig- of niet-lezer op het juiste spoor naat letterland te zetten. Het is daarom te hopen dat Skygge niet alleen in de boekhandel een verdiende plek krijgt, maar vooral ook in de lokale en schoolbibliotheken.

Geplaatst op

Topper, geschreven met het hoofd vanuit het hart *****

Heel af en toe kom je debuten tegen die bijblijven, doordat de schrijfstijl en het onderwerp van het verhaal blijven hangen. Een sprekend voorbeeld hiervan is de roman Een blauwe blik van Lucy Neetens,  in maart verschenen bij Godijn Publishing.

Een blauwe blik snijdt een bijzonder gevoelig onderwerp aan als Leja Berger, een jonge vrouw, van haar arts te horen krijgt dat ze ernstig ziek is. Begrijpelijkerwijs roept dat de nodige emoties bij haar op. Toch weet zij een overwegend positieve houding naar haar omgeving uit te stralen. Wat is de rol van mensen in je omgeving in een dergelijke situatie? Een blauwe blik laat haar lezers het antwoord op deze vraag meebeleven, zonder ok maar een moment zwaarmoedig te worden. Hier en daar ontbreekt zelfs gepaste humor niet.

Geen enkele lezer kan door Een blauwe blik onberoerd blijven. Dat heeft natuurlijk te maken met het thema. Door de manier waarop Lucy Neetens, mede door het  gekozen ik-perspectief, je door de ogen van Leja laat meekijken, zorgt ervoor dat er een onvoorstelbaar realistisch beeld ontstaat. Zowel het verdriet en de pijn, alsook de positievere karaktereigenschappen en de daaruit voortvloeidende handelingen van Leja zijn letterlijk voelbaar. De uitwerking van Leja als personage is grandioos. Zij fungeert door dit verhaal als een symbool, in de positieve zin van het woord, voor velen.

Door het eerlijke en realistische beeld heeft deze roman ook een mooie ‘diepere laag’, waardoor het geschikt is voor een breed publiek. Aan de ene kant zal er voor een lotgenoot van Leja een hoge mate van herkenning zichtbaar zijn. Voor hen die het geluk hebben vooralsnog gevrijwaard te zijn van een dergelijke zware boodschap, biedt het meer dan voldoende stof tot nadenken. Bijvoorbeeld over de vraag hoe je moet/kunt reageren op iemand die het overkomt. En laat er geen misverstand over bestaan: Lucy Neetens maakt niet alleen de voor de handliggende mogelijkheden zichtbaar.

In mijn optiek geeft Lucy Neetens blijk van een voortreffelijk schrijftalent, zowel op inhoud als door haar stijl. Misschien is een vergelijk met een aantal zogeheten gevestigde namen hartstikke realistisch. Hier is daadwerkelijk een auteur aan het werk die haar hoofd en haar pen gebruikt om datgene wat uit haar hart komt te verwoorden. Daar is ze meer dan in geslaagd, want door het gebruik van haar ‘unieke stem’ verdient ze een plek in de Eregalerij van Boeken-en-meer. Een debuut zoals je niet vaak tegenkomt en dat schreeuwt om opvolging.

Geplaatst op

Thriller met de omgeving als extra personage

In november 2020 was het weer zover. Tien veelbelovende auteurs presenteerden op dezelfde dag hun boek, een mooi inititief van Godijn Publishing onder de noemer Boek10. Een schrijfster die tijdens dit evenement haar droom in vervulling ziet gaan is de Brabantse Anita Kroef (1969). Haar thrillerdebuut met de titel Bloedzuster ziet het levenslicht. Stralend en gloeiend van zichtbare spanning krijgt zij in een groots opgezet Facebook evenement het eerste exemplaar uit handen van uitgeefster Elly Godijn.

Bloedzuster vertelt het verhaal van twee hartsvriendinnen, Samantha en Noor. Laatsgenoemde woont en werkt als vrijwilligster in een Zuid-Afrikaans tehuis . Als Samantha Noor vanuit haar vertrouwde Brabantse ongeving wil opzoeken, blijkt zij spoorloos te zijn verdwenen. Zoals het een goed vriendin betaamt, gaat Samantha naar haar op zoek. Maar kan zij de personen, die haar pad daarbij kruisen vertrouwen? En wat heeft een ontdekking van Noor te maken met haar verdwijning? Een avontuur in een onbekend land met alle gevaren van dien, is onvermijdelijk…

In de afgelopen jaren heeft Boek10 al verschillende kwalitatief hoogstaande werken opgeleverd en Bloedzuster pas zonder enig voorbehoud ook onder die kwalificatie. Het schrijftalent van Anita Kroef is onmiskenbaar en van een behoorlijk hoog niveau. Dat levert een knap uitgewerkt verhaal op met krachtige en geloofwaardige verhaallijnen, uitmondend in een zodanig verrassende ontknoping dat de lezer alleen stil van verwondering (en bewondering) het boek kan dichtslaan. Een minuscuul minpuntje is hooguit dat de aanleiding voor Samantha’s reis net iets minder uitvoerig beschreven had kunnen worden.

Samantha komt uitstekend uit de verf als compleet personage. Vooral omdat haar verschillende karaktereigenschappen, sterk en krachtig met toch ook een bepaalde dosis onzekerheid, op uitmuntende wijze in het verhaal worden ingebakken. Dat komt de geloofwaardigheid van het geheel alleen maar ten goede.

Het punt, waarop Anita Kroef het meest uitblinkt is het gebruik van de setting. Haar liefde voor het land spat van iedere bladzijde af. Dat maakt het ondenkbaar dat dit verhaal in willekeurig welk ander ter wereld zou kunnen plaatsvinden. De gebeurtenissen en de omgeving zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden door deze auteur. Daarvoor past slechts een enorm compliment, want er zijn niet veel auteurs die dat op deze manier voor elkaar weten te krijgen.Bloedzuster is een aanwinst voor het thrillergenre door haar originaliteit en kwaliteit. Het is fijn om vast te stellen dat het in ons land niet ontbreekt aan topauteurs. En laat er geen misverstand over bestaan dat Anita Kroef in potentie een geduchte concurrente is voor alle gevestigde namen in Nederland.

Stijl                        8.5
Personages        9.0
Originaliteit        9.5
Leesplezier        9.0

Gemiddeld        9.0/10

Geplaatst op

Expatleven – Hoogtepunten en diepe dalen

Voor Godijn Publishing las ik Julia van Ceciel Huls. Wat heb ik van dit boek genoten met een lach en een traan.

Cover:

De cover laat een eenvoudig, maar duidelijk Afrikaans beeld zien. Het gele landschap dat op verschroeiende hitte wijst, karakteristieke bomen en op de achtergrond een paar giraffen. De auto die op de verlaten weg rijdt, is een belangrijk onderdeel in het verhaal.

Flaptekst:

Julia vindt haar nieuwe leven als niet-werkende vrouw van een diplomaat in Dar es Salaam, Tanzania, maar niets en neemt Veronica, haar nanny, mee op reis naar Arusha. Ze gaat hiermee dwars tegen de wensen van haar man Wouter, en de adviezen van doorgewinterde expats in. De geplande terugreis per vliegtuig verandert in een avontuurlijke rit in een gehuurde fourwheeldrive met op de achterbank een getraumatiseerd meisje dat dringend medische zorg nodig heeft die ze in Dar en Salaam kan krijgen.

De reis markeert een keerpunt in Julia’s leven. Na maanden van doelloos leven, koffieochtenden en uitgebreide lunches met andere vrouwen-van, komt bij Julia het besef dat ze aan het roer moet gaan staan van haar nieuwe leven, wil ze er iets van maken.

Mijn leeservaring:

Vanaf de allereerste pagina sleurt Ceciel de lezer mee in het leven van Julia. Als kersverse expat moet ze wennen aan een leven in Dar es Salaam, Tanzania. Dat dit niet zonder slag of stoot gaat, mag duidelijk zijn.

Julia was in Nederland een werkende vrouw met een glansrijke carrière. In Tanzania is ze de vrouw-van, die haar tijd moet doden met koffiedrinken en uitgebreide lunches met andere expatvrouwen.

Julia is anders. Ze is goed voor haar personeel en wil zich ook in dit, voor haar vreemde land, nuttig maken. De mogelijkheden daarvoor zijn nihil en Julia begint weg te zakken in een leven van troosteten en dik worden. Goede voornemens verdwijnen weer zodra ze in haar gedachten opkomen.

Een leven in Tanzania, uitzicht op de Indische Oceaan, een groot huis, personeel. Het lijkt een droom, maar de werkelijkheid is heel anders. De schrijnende armoede van de bevolking en de criminaliteit maken het leven er niet veiliger op.

Bijna ademloos heb ik dit boek gelezen. De manier waarop Ceciel in de persoon van Julia een deel van haar eigen leven beschrijft, is ontzagwekkend. Ze maakt het niet mooier dan is, de ontroerende momenten die mij even lieten slikken en me met een waas voor mijn ogen deed verder lezen. De mooie momenten waardoor ik een glimlach om mijn mond kreeg, maar ook het einde dat ik met dik kippenvel zat te lezen.

Uit alles spreekt de kracht van een vrouw die door een diep dal is gegaan, maar niet heeft opgegeven.

Een welverdiende 5*

Ceciel Huls (1971) groeide samen met haar jongere zus onbezorgd op in een kerkdorp in het zuiden van Limburg. Ceciel was als kind al verslingerd aan lezen, het weekend kon pas beginnen als ze een stapel boeken had geleend bij de bibliotheek. Vele dagboeken vulde ze met haar gedachten, gevoelens, herinneringen en verhaaltjes en het kon niet anders dan dat ze later schrijfster zou worden.

Een studie economie aan de Universiteit Maastricht stuurde haar een andere richting op en na haar afstuderen werkte ze in de consultancy en bij de Dienst Justitiële Instelling en Heineken. Heineken verliet Ceciel met de dubbele gevoelens die hoorden bij de grote stap die ze met haar gezin maakte in de zomer van 2011. Het gezin – inclusief twee zoontjes van destijds twee en vier jaar oud – verhuisde toen van Voorburg naar Dar es Salaam, Tanzania. Ceciels man, werkzaam voor het Ministerie van Buitenlandse Zaken, werd daar gestationeerd op de Nederlandse ambassade. In de daarop volgende jaren woonde het gezin achtereenvolgens in Tanzania, Israël en Peru. Het waren jaren vol avontuur, uitdagingen, heimwee, frustraties en heel veel geluk. Over haar leven in den vreemde schreef Ceciel op haar eigen websites en later ook voor De Wereldwijven. Vanuit Israël volgde ze schrijfcursussen bij Editio en zo herontdekte Ceciel de schrijfster in zichzelf. Al schrijvend en mijmerend ontstond het idee voor haar eerste roman die zich afspeelt in Tanzania en die verhaalt over de worstelingen en avonturen van hoofdpersoon Julia die meer dan een beetje op Ceciel lijkt. Ceciel en haar gezin keerden eind april 2020 versneld terug naar Nederland toen zij Lima tijdens de coronacrisis verlieten. Haar zoons zijn inmiddels heel wat jaren ouder en het gezin vestigt zich in Den Haag waar Ceciel haar carrière opnieuw inhoud gaat geven als directeur basisonderwijs in opleiding.

(tekst: K. Hazendonk)

Geplaatst op

Novelle die er zeker toe doet

Wat gebeurt er met 18-jarig pubermeisje als haar vriendinnen haar in de steek laten en ze plotseling aandacht krijgt van een oudere jongen. Het is de situatie waarin Maartje verkeert en de betreffende jongen is Lennie. Maar is Lennie wel wie hij lijkt te zijn? En hoeverre komt de les om altijd rustig te blijven haar hierbij van pas?

Annemarie Ros levert met haar novelle Altijd rustig blijven een mooie bijdrage. In helder en toegankelijke taal presenteert ze een verhaalconflict dat voor vele pubers en met name hun ouders een nachtmerrie is. De jongere lezer zal met name geboeid zijn door Maartje en alles wat zij meemaakt. Voor de oudere lezer, en zeker zij die kinderen in de puberleeftijd hebben, roept het verhaal op zeker etische vragen over opvoeding op.

Het verhaal steekt technisch uitstekend in elkaar. De personages zijn goed uitgewerkt. We weten voldoende over ze, waarbij overdadige informatie terecht achterweg blijft. De zorgen en de pijn van Maartje zijn daadewerkelijk voelbaar. Als lezer begrijp je handelen, ook al kan niet alles wat ze uitspookt door de beugel. De rol van alle mensen om haar heen, en dan specifiek haar vader, is op dezelfde correcte manier verweven. Dat maakt de leeservaring boeiend en zorgt voor een afgesloten geheel, waarbij er dus geen open eindjes tussen de auteur, de lezer en het verhaal blijven bestaan.

Zoals al aangegeven zijn in Altijd rustig blijven ook een aantal morele vraagstukken ingebakken. Daardoor zou dit verhaal ook een geweldige basis kunnen vormen binnen het middelbaar onderwijs. Tegelijk heeft het dan ook een positieve invloed op de leesbevordering bij tieners. Dit type vertellingen leveren daartoe onmiskenbare mogelijkheden.

Deze novelle is vanwege al deze argumenten begrijpelijk hoog geëndigd en de auteur heeft alle reden trots te zijn op het eindresultaat.

Stijl                                        8.5
Personages                        8.5         
Originaliteit                        7.5
Leesplezier                        8.5

Gemiddeld                        8.25 / 10

Geplaatst op

Verhaal van het jaar 2020

Een ongelezen boek, een verborgen hartstocht en een psychiatrisch verleden vormen samen de kern van de novelle Het Boek van de hand van Jacob Dens. Met dit verhaal weet deze auteur in een klap door te dringen tot de top van de auteurs in het Nederlandstalig taalgebied. Volkomen terecht wordt hij door velen een natuurtalent genoemd.

Vanaf de eerste alinea grijpt Jacob zijn lezer bij de lurven en trekt hem of haar in rechte lijn zijn verhaal in. Niet geraakt worden door zijn schrijfwerk is onmogelijk. Echt alles klopt. Het verhaal is volstrekt origineel (welke auteur heeft eerder een boek als personage gepresenteerd?), spannend tot voorbij de laatste pagina en sterk als een betonnen fundament.

Hoewel deze novelle af en toe trekjes heeft van het fanatsy-genre, wordt het geheel zodanig gepresenteerd alsof alles de normaalste de zaak van de wereld lijkt. Personages zijn zonder enige uitzondering van toegevoegde waarde en kunnen geen van allen worden gemist. Extra leuk is het daarbij dat ook een bestaande persoon zijn opwachting maakt.

Naast een geweldige schrijfstijl is de zichtbare en voelbare kennis over de psychiatrie  aanwezig en op de juiste manier verwerkt. Dit maakt Het Boek tot een unieke leeservaring. Een ervaring die de lezer nog heel lang zal bijblijven.

Als je het verhaal oppervlakkig leest, zou je kunnen denken dat Jacob Dens wel erg vrij met het thema is omgegaan. Dit is niet het geval. Voor wie bereid is zijn fantasie de vrije ruimte te geven, kan opmerken dat Zwarte sneeuw wel degelijk op een bijzondere is toegepast. Het is prachtig te merken,hoe de dubbele lagen in het verhaal aan de oppervlakte kunnen komen. Je moet er alleen even iets voor doen.

Jacob Dens was tot voor kort voor mij de grote onbekende. Na het lezen van Het Boek de grootste ontdekking en wat mij betreft schrijver van het verhaal van het jaar. Normaal ben ik terughoudend met superlatieven, voor Dens maak ik heel graag een uitzondering: formidabel en topklasse!

Stijl:                       10.0
Personages:      10.0
Originaliteit:       10.0
Leesplezier:       10.0

Gemiddeld:       10.0

Geplaatst op

Typische Skandithriller

Er zijn van die verhalen, waarbij je spontaan de neiging krijgt een winterjas aan te trekken op het moment dat je tot het besef komt in welke omgeving het zich afspeelt. Een voorbeeld is Noorderlichtvrouw, geschreven door de Vlaming Luc Vos.

De novelle is oprecht een ijskoud avontuur in Noorwegen als twee vriendinnen op weg zijn om het Noorderlicht te gaan zien. Zij bevinden zich, alleen, op een boot samen met een toch wel vreemde man. De vraag is natuurlijk of hij wel te vertrouwen is? Gaan ze het Noorderlicht zien, of verloopt het toch compleet anders?

Noorderlichtvrouw heeft alle kenmerken van een donkere Skandi-thriller. De belangrijkste elementen zijn daarbij de omgevings- en psychologische beschrijvingen. Op dat punt voldoet Luc Vos zonder voorbehoud aan de verwachting. De liefhebber zal deze stijl weten te waarderen, maar de nadeel is dat ook vaak de spanningsboog te ver weg is. Op de ene of andere manier beland je niet op het puntje van de stoel.

Naast de beperkt aanwezige spanning heeft dit ook te maken met de schrijfstijl. Taalkundig is hier niets mis mee, maar voor een thriller is het toch wat langdradig. Met name het gebruik van lange zinnen met opvallend veel bijvoegelijke naamwoorden, remt de vaart in het verhaal. Naar mijn mening past deze manier van schrijven veel beter bij een (literaire) roman.

Het was een aangename kennismaking met Luc Vos als auteur. Jammer genoeg heeft zijn verhaal er bij mij niet voor gezorgd dat ik mijn winterjas weer kon uittrekken omdat ik het warm kreeg.

Stijl                        6.0
Personages        5.5
Originaliteit        6.5
Leesplezier        5.0

Gemiddeld        5.750

Geplaatst op

Goed, maar geen winner

Op een koude winteravond komt Christa de van huis weggelopen David tegen. Ze raakt zodanig onder de indruk van zijn verhaal dat ze besluit alles op alles te zetten om hem en zijn zusje Sara te redden uit de erbarmelijke thuissituatie. Maar doet zij dit wel voor de kinderen? Welke invloed heeft haar persoonlijke situatie op de drijfveren te helpen? Ze krijgt hulp van goede vrienden Esther en Pim, maar brengt hen daarmee wel in groot gevaar.

Het verhaalidee van Miriam Lucia voor haar novelle David & Sara is goed bedacht en ook uitstekend uitgewerkt. De spanning zit er vanaf de onmoeting tussen Christa en David direct goed in. Lucia zorgt er met haar vlotte schrijfstijl voor dat de lezer gegarandeerd geboeid raakt en blijft. Met name de scenes waarin de moeder van David en Sara een belangrijke rol speelt, zijn benauwend goed beschreven. Ook de ontknoping stemt tot tevredenheid.

Toch had David & Sara nog meer body gekregen bij een betere, en bovenal diepere uitwerking van de personages. Dit is typisch zo’n verhaal waabij duidelijk te zien is dat het verhaal een ding is, maar dat de hoofdrolspelers minimaal zo belangrijk zijn. Ondanks de al genoemde spanning blijven de personages toch wat aan de vlakke kant. Op te weinig momenten is een echte betrokkenheid echt te voelen. Vergelijk dit maar met getuige zijn van een aantal incidenten, zoals je dat zou kunnen meemaken als je op straat loopt.

Dat neemt niet weg dat Miriam Lucia zonder voorbehoud een goede bijdrage heeft geleverd met deze novelle. En ook hier geldt weet dat het thema Zwarte sneeuw prima in het verhaal past. Miriam Lucia is wel degelijk een aanwist voor dit type verhalen, ondanks dat er naar mijn mening nog wel ruimte voor verbetering is.

Stijl                        8.5
Personages        6.0
Originaliteit        8.5
Leesplezier        9.0

Gemiddeld        8.0/10

Geplaatst op

Kun je je verleden loslaten?

Het gaat spoedig sneeuwen.
De sneeuw verbergt alles.

Als de 17 jarige Eva, na een moeilijke periode, samen met haar ouders naar Noorwergen emigreert, lijkt het tij in haar leven te keren. Het potentiële geluk wordt echter ruw verstoord op het moment dat Eva’s vader van het ene moment op het andere verdwijnt. Wat is er met hem gebeurd? Is het wel mogelijk dat Eva zich los weet te wrikken uit haar duistere verleden…?

De novelle De schittering van sneeuw van Susan Wallenburg onderscheidt zich in deze Zwarte Sneeuw-serie door de gekozen thematiek. Als enige lijkt dit verhaal bij uitstek geschikt voor de jongere leesliefhebber. Voor veel young adults zal Eva een geliefd personage zijn door alles wat zij moet meeemaken. Het feit dat zij bijvoorbeeld een problematische schooltijd heeft doorgemaakt, zal deze doelgroep extra aanspreken. Daarmee wil ik overigens op geen enkele manier de suggestie wekkken dat De schittering van sneeuw niet geschikt zou zijn voor volwassen lezers. Ook voor hen valt er meer dan voldoende te beleven

De technische opbouw van het verhaal is uitstekend en ook alle belangrijke personages vervullen allen hun eigen logische rol. Gevoelens en emoties komen duidelijk over en zijn voor de lezer begrijpelijk en invoelbaar. Het verhaal heeft vanaf het begin een bijzondere spanningsboog en, mede door de krachtige beschrijvingen van het decor, blijft dit gehandhaafd tot het eind. Een tevreden gevoel na de laatste punt zal het resultaat zijn. Een speciale vermelding verdient de manier waarop deze auteur het voor elkaar krijgt niet alleen de kou van Noorwegen voelbaar te laten zijn, maar er tevens een toepasselijke symbolische functie aan weet toe te kennen.

De verwerking van het thema Zwarte sneeuw is mooi, maar heel subtiel toegepast.

Susan Wallenburg heeft met deze novelle een prima bijdrage geleverd en het is dan ook volkomen terecht dat dit verhaal in de bovenste regionen van deze verhalenwedstrijd is geëindigd. Bij volgende gelegenheden kan een jury niet bij voorbaat om haar heen.

Stijl                        8.5         
Personages        8.0         
Originaliteit        8.0
Leesplezier        9.0

Gemiddeld        8.375/10