‘Een goede schrijver kan van ieder onderwerp en over iedere situatie een interessant verhaal maken’ is een veelgehoord statement in de boeken- en schrijfwereld. Dat er in deze bewering een kern van waarheid schuilt, staat buiten kijf. Dat een persoonlijke ervaring een minimaal even grote drijfveer voor een auteur is, zien we in de op waarheid gebaseerde roman Homoseksualiteit is geen keuze, het debuut van Marie-Louise Klomp.
In de jaren’70 van de vorige eeuw lijkt de relatie tussen Wies en Joost er eentje voor het leven te zijn. De liefde straalt van het stel af, ze trouwen en krijgen dochter Julia. Na de geboorte van Julia begint het huwelijk voor het eerst barstjes te vertonen. Joost begint vreemd gedrag te vertonen en Wies heeft werkelijk in eerste instantie geen idee wat er aan de hand is. Tot het moment dat Joost met een bekentenis komt, waardoor het leven van het gezin van het ene moment op het andere compleet op de kop wordt gezet. Een duistere periode voor alle betrokkenen is onafwendbaar, maar zou het ze lukken er uiteindelijk weer bovenop te komen? En wie is degene, die uiteindelijk de meest verstandige keuzes maakt?
Wie begint te lezen zou het gevoel kunnen hebben bijna 200 pagina’s klaagzang en zwaarmoedigheid tegemoet te gaan. Niets is minder waar. Op de eerste pagina staat een prachtig citaat van een oude song van Conny Vandenbos (1937-2002) . En wie de moeite neemt om de tekst van Drie zomers lang tot zich te nemen, voelt gelijk welke insteek is gekozen voor dit relaas.
Vanzelfsprekend komen er emoties aan bod. Op een onthutsend mooie, duidelijk en bovenal eerlijke manier beleven we het verdriet, de wanhoop en de boosheid van alle betrokkenen. Dat gebeurt niet met een depressieve ondertoon, maar gewoon glashelder rechttoe rechtaan. Geen lastige woorden, geen onnodig psychologische diepgang, maar gewoon helder en duidelijk. En dat laatste zorgt er juist voor dat het pijnlijk mooi wordt.
‘Als je van hem houdt, moet je hem kunnen loslaten,’ fluisterde een stemmetje vanbinnen. En ik wist dat die stem gelijk had.
Naast de begrijpelijke emotionele momenten heeft Marie-Louise Klomp het zelfs nog weten te presteren af en toe een glimlach op het gezicht te laten verschijnen. Bijvoorbeeld in de scènes tijdens de zwangerschap van Wies treden voor velen heel herkenbare situaties, die op bijna kolderieke wijze worden beschreven. De afwisseling tussen de ernst van de situatie en de genoemde luchtigheid zorgen voor een compleet verhaal dat gewoon echt af is.
Homoseksualiteit is geen keuze beschrijft op een volmaakte wijze de gevolgen die kunnen optreden als iemand in je omgeving ‘uit de kast’ komt. En dat vanuit verschillende perspectieven en te allen tijde met respect. Dat maakt dit boek feitelijk tot een mustread. We kunnen allemaal een voorbeeld nemen aan Wies’ standpunten en gedachtegangen. Voor sommige mensen zou het zo maar een stuk plezieriger kunnen worden. Niet alleen de komende drie zomers, maar voor altijd.