Voor Godijn Publishing las ik Julia van Ceciel Huls. Wat heb ik van dit boek genoten met een lach en een traan.
Cover:
De cover laat een eenvoudig, maar duidelijk Afrikaans beeld zien. Het gele landschap dat op verschroeiende hitte wijst, karakteristieke bomen en op de achtergrond een paar giraffen. De auto die op de verlaten weg rijdt, is een belangrijk onderdeel in het verhaal.
Flaptekst:
Julia vindt haar nieuwe leven als niet-werkende vrouw van een diplomaat in Dar es Salaam, Tanzania, maar niets en neemt Veronica, haar nanny, mee op reis naar Arusha. Ze gaat hiermee dwars tegen de wensen van haar man Wouter, en de adviezen van doorgewinterde expats in. De geplande terugreis per vliegtuig verandert in een avontuurlijke rit in een gehuurde fourwheeldrive met op de achterbank een getraumatiseerd meisje dat dringend medische zorg nodig heeft die ze in Dar en Salaam kan krijgen.
De reis markeert een keerpunt in Julia’s leven. Na maanden van doelloos leven, koffieochtenden en uitgebreide lunches met andere vrouwen-van, komt bij Julia het besef dat ze aan het roer moet gaan staan van haar nieuwe leven, wil ze er iets van maken.
Mijn leeservaring:
Vanaf de allereerste pagina sleurt Ceciel de lezer mee in het leven van Julia. Als kersverse expat moet ze wennen aan een leven in Dar es Salaam, Tanzania. Dat dit niet zonder slag of stoot gaat, mag duidelijk zijn.
Julia was in Nederland een werkende vrouw met een glansrijke carrière. In Tanzania is ze de vrouw-van, die haar tijd moet doden met koffiedrinken en uitgebreide lunches met andere expatvrouwen.
Julia is anders. Ze is goed voor haar personeel en wil zich ook in dit, voor haar vreemde land, nuttig maken. De mogelijkheden daarvoor zijn nihil en Julia begint weg te zakken in een leven van troosteten en dik worden. Goede voornemens verdwijnen weer zodra ze in haar gedachten opkomen.
Een leven in Tanzania, uitzicht op de Indische Oceaan, een groot huis, personeel. Het lijkt een droom, maar de werkelijkheid is heel anders. De schrijnende armoede van de bevolking en de criminaliteit maken het leven er niet veiliger op.
Bijna ademloos heb ik dit boek gelezen. De manier waarop Ceciel in de persoon van Julia een deel van haar eigen leven beschrijft, is ontzagwekkend. Ze maakt het niet mooier dan is, de ontroerende momenten die mij even lieten slikken en me met een waas voor mijn ogen deed verder lezen. De mooie momenten waardoor ik een glimlach om mijn mond kreeg, maar ook het einde dat ik met dik kippenvel zat te lezen.
Uit alles spreekt de kracht van een vrouw die door een diep dal is gegaan, maar niet heeft opgegeven.
Een welverdiende 5*
Ceciel Huls (1971) groeide samen met haar jongere zus onbezorgd op in een kerkdorp in het zuiden van Limburg. Ceciel was als kind al verslingerd aan lezen, het weekend kon pas beginnen als ze een stapel boeken had geleend bij de bibliotheek. Vele dagboeken vulde ze met haar gedachten, gevoelens, herinneringen en verhaaltjes en het kon niet anders dan dat ze later schrijfster zou worden.
Een studie economie aan de Universiteit Maastricht stuurde haar een andere richting op en na haar afstuderen werkte ze in de consultancy en bij de Dienst Justitiële Instelling en Heineken. Heineken verliet Ceciel met de dubbele gevoelens die hoorden bij de grote stap die ze met haar gezin maakte in de zomer van 2011. Het gezin – inclusief twee zoontjes van destijds twee en vier jaar oud – verhuisde toen van Voorburg naar Dar es Salaam, Tanzania. Ceciels man, werkzaam voor het Ministerie van Buitenlandse Zaken, werd daar gestationeerd op de Nederlandse ambassade. In de daarop volgende jaren woonde het gezin achtereenvolgens in Tanzania, Israël en Peru. Het waren jaren vol avontuur, uitdagingen, heimwee, frustraties en heel veel geluk. Over haar leven in den vreemde schreef Ceciel op haar eigen websites en later ook voor De Wereldwijven. Vanuit Israël volgde ze schrijfcursussen bij Editio en zo herontdekte Ceciel de schrijfster in zichzelf. Al schrijvend en mijmerend ontstond het idee voor haar eerste roman die zich afspeelt in Tanzania en die verhaalt over de worstelingen en avonturen van hoofdpersoon Julia die meer dan een beetje op Ceciel lijkt. Ceciel en haar gezin keerden eind april 2020 versneld terug naar Nederland toen zij Lima tijdens de coronacrisis verlieten. Haar zoons zijn inmiddels heel wat jaren ouder en het gezin vestigt zich in Den Haag waar Ceciel haar carrière opnieuw inhoud gaat geven als directeur basisonderwijs in opleiding.
(tekst: K. Hazendonk)