Maand: januari 2021

Geplaatst op

Eenvoudig top

Het schrijven van een kort verhaal is een kunst op zich. Daarover bestaat geen twijfel. Het vereist een specifieke techniek om in relatief weinig woorden een bepaalde scène of een momentopname in exact de juiste woorden op papier te zetten. Deze uitdaging is nog veel groter als een auteur zich waagt aan een ultrakort verhaal (een zogenaamd UKV). Dan moet de vertelling in niet meer dan 100 woorden staan als een huis.

Hoewel er op internet best veel probeersels te vinden zijn, moet gezegd dat er weinig schrijvers zijn die de techniek van het UKV echt in de vingers hebben. De meest beroemde meester op dit gebied is A.L. Snijders.

Toch is hij (en dat is maar goed ook) zeker niet de enige. Nel Goudriaan toon met haar onlangs uitgebrachte bundel over Henk en Anja in een klap aan over een uiterst fijnzinnige pen te beschikken. Vanaf de introductie van dit bijzondere echtpaar is onmiddellijk duidelijk waar de kracht van deze auteur ligt. Op een heel subtiele wijze vormen de verhaaltjes een geheel, waarin steed duidelijker wordt wie Henk en Anja zijn. En zij worden niet alleen beschreven, je ziet ze ook echt voor je. Het lijkt soms net alsof ze je tijdens het lezen aankijken.

Naast het feit dat de verhaaltjes bij elkaar een afgerond geheel vormen, geldt dat ook voor elk afzonderlijk deeltje. Op iedere bladzijde maakt de lezer iets mee dat naast een regelmatige glimlach op het gezicht ook de gedachtenstroom op gang brengt. Nel Goudriaan weet door op de juiste manier de aandacht van de lezer op de juiste plek te krijgen door heel  geraffineerd, en ogenschijnlijk eenvoudig, een klein puntje uit te vergroten. Zo bereikt ze dat ze, zoals weinig anderen dat kunnen, met heel weinig woorden ontzettend veel kan zeggen. Met name dit maakt het lezen van en over Henk en Anja heel bijzonder. En de eenvoudige, maar zeer mooie illustraties van de hand van Judith Zijtregtop maken het geheel daarbij helemaal af.

Henk en Anja moeten blij zijn met hun schepper Nel Goudriaan. Zij zorgt er met haar pen voor dat ze in de spotlight kunnen staan en dat er geen sprake is van een reeks eenvoudige verhaaltjes, maar van een tot in de puntjes afgerond geheel. Deze bundel en deze schrijfster verdienen een plek op het podium en ze bieden de fijnproevers unieke mogelijkheden keer op keer te genieten van literatuur op hoog niveau.

A.L. Snijders heeft er een geduchte collega bij!

Stijl                        9.5
Personages        9.5
Originaliteit        9.5
Leesplezier        9.5

Gemiddeld        9.5/10

Geplaatst op

Een grote naam zegt niets over de kwaliteit

Sinds het begin van deze eeuw zijn thrillers afkomstig uit Skandinavië ongekend populair in Nederland en Vlaanderen. Een ralatief klein aantal auteurs weten met hun boeken een grote schare fans achter zich te krijgen. Vanaf 2008 doet het Zweedse echtpaar Ahndoril, beter bekend onder hun pseudoniem Lars Kepler, met enige regelmaat ook een duit in het zakje. Eind vorig jaar verscheen Spiegelman, het negende deel in hun serie rondom het succespersonage Joona Linna.

Op weg van school naar huist wordt de zetienjarige Jenny ontvoerd. Ze lijkt van de aardbodem vedwenen te zijn tot ze vijf jaar later, opgehangen aan een klimrek, wordt gevonden. Tijdens een onderzoek, geleid door Joona Linna, wordt duidelijk dat een verwarde man minutenlang naar het klimrek staart op het moment dat de moord moet zijn gepleegd. Hij weet zich niets meer te herinneren van het gebeurde. Lukt het met behulp hypnotiseur Erik Maria Bark helderheid te verkrijgen? En wat is de rol va deze verwarde persoon?

Spiegelman is een typische Lars Kepler-thriller. De lezer wordt een verhaal ingetrokken waarbij zij getuige is van een misdaad, waarbij vervolgens een oude bekende (Joona Linna) ten tonele verschijnt om het op te lossen. Een beproefd recept waar deze auteurs al ruim tien jaar veel fans met hun neus in de boeken weet te krijgen. Bij Spiegelman zal dat waarschijnlijk niet anders zijn. Maar soms kan je het gevoel bekruipen dat het ontbreken van echt iets nieuws in een bestaande serie de betrokkenheid bij het verhaal verkleint. Het is een vreselijk cliché, maar stilstand betekent inderdaad achteruitgang.

Veel van het bovenstaande kan worden goedgemaakt door een ijzersterk verhaal met originele invalshoeken en een ijzingwekkend slot, waardoor je van je stoel wordt geblazen. Op al deze punten stelt Spiegelman ronduit teleur.  De schrijfstijl is weliswaar voor iedere lezer goed te volgen, maar sprankelt op geen moment.

Mijn grootste punt van kritiek is de voorspelbaarheid van deze thriller. Een geoefende lezer in dit genre zal de plot (veel te) snel kunnen doorgronden. Zeker ingeval van een spannend verhaal is dit funest.

Helaas is mijn conlusie dat Spiegelman een bijzonder negatieve leeservaring heeft opgeleverd. Lars Kepler zorgde met hun eerdere delen voor ongekende spanning van hoge kwaliteit. Je vraagt je af of er nog wel een toekomst voor Joona Linna is? Het is oprecht te hopen dat Alexander en Alexandra Ahndoril niet aan hun eigen succes ten onder gaan., want dat het topauteurs (kunnen) zijn, hebben ze in het verleden meer dan eens aangetoond.

Stijl                        5.0  
Personages        6.0         
Originaliteit        2.5
Leesplezier        4.0         

Gemiddeld        4.375 / 10

Geplaatst op

Expatleven – Hoogtepunten en diepe dalen

Voor Godijn Publishing las ik Julia van Ceciel Huls. Wat heb ik van dit boek genoten met een lach en een traan.

Cover:

De cover laat een eenvoudig, maar duidelijk Afrikaans beeld zien. Het gele landschap dat op verschroeiende hitte wijst, karakteristieke bomen en op de achtergrond een paar giraffen. De auto die op de verlaten weg rijdt, is een belangrijk onderdeel in het verhaal.

Flaptekst:

Julia vindt haar nieuwe leven als niet-werkende vrouw van een diplomaat in Dar es Salaam, Tanzania, maar niets en neemt Veronica, haar nanny, mee op reis naar Arusha. Ze gaat hiermee dwars tegen de wensen van haar man Wouter, en de adviezen van doorgewinterde expats in. De geplande terugreis per vliegtuig verandert in een avontuurlijke rit in een gehuurde fourwheeldrive met op de achterbank een getraumatiseerd meisje dat dringend medische zorg nodig heeft die ze in Dar en Salaam kan krijgen.

De reis markeert een keerpunt in Julia’s leven. Na maanden van doelloos leven, koffieochtenden en uitgebreide lunches met andere vrouwen-van, komt bij Julia het besef dat ze aan het roer moet gaan staan van haar nieuwe leven, wil ze er iets van maken.

Mijn leeservaring:

Vanaf de allereerste pagina sleurt Ceciel de lezer mee in het leven van Julia. Als kersverse expat moet ze wennen aan een leven in Dar es Salaam, Tanzania. Dat dit niet zonder slag of stoot gaat, mag duidelijk zijn.

Julia was in Nederland een werkende vrouw met een glansrijke carrière. In Tanzania is ze de vrouw-van, die haar tijd moet doden met koffiedrinken en uitgebreide lunches met andere expatvrouwen.

Julia is anders. Ze is goed voor haar personeel en wil zich ook in dit, voor haar vreemde land, nuttig maken. De mogelijkheden daarvoor zijn nihil en Julia begint weg te zakken in een leven van troosteten en dik worden. Goede voornemens verdwijnen weer zodra ze in haar gedachten opkomen.

Een leven in Tanzania, uitzicht op de Indische Oceaan, een groot huis, personeel. Het lijkt een droom, maar de werkelijkheid is heel anders. De schrijnende armoede van de bevolking en de criminaliteit maken het leven er niet veiliger op.

Bijna ademloos heb ik dit boek gelezen. De manier waarop Ceciel in de persoon van Julia een deel van haar eigen leven beschrijft, is ontzagwekkend. Ze maakt het niet mooier dan is, de ontroerende momenten die mij even lieten slikken en me met een waas voor mijn ogen deed verder lezen. De mooie momenten waardoor ik een glimlach om mijn mond kreeg, maar ook het einde dat ik met dik kippenvel zat te lezen.

Uit alles spreekt de kracht van een vrouw die door een diep dal is gegaan, maar niet heeft opgegeven.

Een welverdiende 5*

Ceciel Huls (1971) groeide samen met haar jongere zus onbezorgd op in een kerkdorp in het zuiden van Limburg. Ceciel was als kind al verslingerd aan lezen, het weekend kon pas beginnen als ze een stapel boeken had geleend bij de bibliotheek. Vele dagboeken vulde ze met haar gedachten, gevoelens, herinneringen en verhaaltjes en het kon niet anders dan dat ze later schrijfster zou worden.

Een studie economie aan de Universiteit Maastricht stuurde haar een andere richting op en na haar afstuderen werkte ze in de consultancy en bij de Dienst Justitiële Instelling en Heineken. Heineken verliet Ceciel met de dubbele gevoelens die hoorden bij de grote stap die ze met haar gezin maakte in de zomer van 2011. Het gezin – inclusief twee zoontjes van destijds twee en vier jaar oud – verhuisde toen van Voorburg naar Dar es Salaam, Tanzania. Ceciels man, werkzaam voor het Ministerie van Buitenlandse Zaken, werd daar gestationeerd op de Nederlandse ambassade. In de daarop volgende jaren woonde het gezin achtereenvolgens in Tanzania, Israël en Peru. Het waren jaren vol avontuur, uitdagingen, heimwee, frustraties en heel veel geluk. Over haar leven in den vreemde schreef Ceciel op haar eigen websites en later ook voor De Wereldwijven. Vanuit Israël volgde ze schrijfcursussen bij Editio en zo herontdekte Ceciel de schrijfster in zichzelf. Al schrijvend en mijmerend ontstond het idee voor haar eerste roman die zich afspeelt in Tanzania en die verhaalt over de worstelingen en avonturen van hoofdpersoon Julia die meer dan een beetje op Ceciel lijkt. Ceciel en haar gezin keerden eind april 2020 versneld terug naar Nederland toen zij Lima tijdens de coronacrisis verlieten. Haar zoons zijn inmiddels heel wat jaren ouder en het gezin vestigt zich in Den Haag waar Ceciel haar carrière opnieuw inhoud gaat geven als directeur basisonderwijs in opleiding.

(tekst: K. Hazendonk)