Geschiedenis verpakt in een spannend jeugdboek *****

(tekst: K. Hazendonk)

Korte inhoud:

Een oude schat en een razend spannende zoektocht op Bonaire!

Thoms vader is archeoloog en antropoloog. Hij weet alles van oude culturen en reist de hele wereld over. Als er voor de kust van Texel een oud WIC-schip wordt gevonden, is hij dan ook een van de duikers die naar het wrak afdaalt. Thom en zijn vriendinnetje Lin mogen allebei een oude fles uit het schip hebben. Tot hun grote verbazing zit er in een van de twee een schatkaart van Bonaire, die alles te maken lijkt te hebben met de Zilvervloot van Piet Hein!

Dat Fedor de Beer weet hoe hij een spannend jeugdboek moet schrijven, mag duidelijk zijn. Na de vondst van een schatkaart van Bonaire, gaan Thom en Lin met de hulp van Thoms vader op onderzoek uit.

Als Thoms vader voor een documentaire naar Bonaire moet, is het een grote verrassing dat Thom en Lin met hem mee mogen. Na alle voorbereidingen kan de zoektocht naar de schat echt beginnen.

Eenmaal op het eiland blijkt dat ze niet de enige zijn die van de schat hebben gehoord. Het is een drukte van belang op de plek waar ze, volgens de kaart, de schat konden vinden. Al snel komen Thom en Lin tot de conclusie dat de aangegeven plek niet klopt. Ze puzzelen verder.

Ze maken kennis met een aantal markante eilandbewoners, maar niet iedereen is te vertrouwen. Dan komt er hulp uit een onverwachte hoek. Zullen ze werkelijk de schat vinden of zijn ze te laat?

Een stukje geschiedenis verpakt in een spannend jeugdboek. Als een rode draad loopt de geschiedenis van Bonaire (toch een stukje Nederland, hoewel het ruim negen uur vliegen is) door het verhaal heen. Indrukwekkend is de beschrijving van de zoutvelden waarop de slaven moesten werken. Zonder dat je er erg in hebt, kom je heel wat te weten over het eiland. Fedor neemt de lezer mee naar de grotten waar vele rotstekeningen zijn te vinden. Hij neemt ons mee naar de mangrove en laat ons snorkelen. Alles is op dusdanige manier beschreven dat het lijkt alsof je er zelf bij bent.

Wil je na het lezen van het verhaal nog iets meer weten over Bonaire. Ook daar is aan gedacht. Op een prettig leesbare manier wordt in ongeveer twintig pagina’s de geschiedenis van Bonaire beschreven; de cultuur, de natuur en natuurlijk de rijke onderwaterwereld.

Een jeugdboek dat de volle 5* meer dan verdient.

Fedor de Beer is geboren in 1975, in het Brabantse dorp Sint Michielsgestel. Als kind las hij alles wat los en vast zat, van De Kameleon, Snuf en Arendsoog tot De Vijf, De gebroeders Leeuwenhart en Oorlogswinter. Het maakte eigenlijk niet uit wat, als er maar letters in stonden. Alhoewel, zodra hij in de bibliotheek kwam, verdwenen er standaard een paar historische boeken in zijn tas. Heerlijk vond hij het om meegevoerd te worden naar onbekende plaatsen in het verre verleden en op de eerste rij toe te kijken bij gevechten, ontdekkingen en spannende avonturen.

Na de middelbare school besloot hij meester te worden en toen hij eenmaal op de basisschool werkte, merkte hij al snel dat hij heel wat verhalen zo uit zijn mouw kon schudden. Veel kinderen waren gek op de verhalen die hij vertelde, vooral die tijdens geschiedenisles. Ooit, dacht hij toen, ooit ga ik ze opschrijven. En stiekem deed hij alvast wat voorwerk, in schriften, op kladpapier en op zijn eerste computer.

Naast het lesgeven in de bovenbouw studeerde hij filosofie en pedagogiek aan de universiteit in Nijmegen en merkte dat verhalen des te leuker zijn als ze je aan het denken zetten. Kan iets bijvoorbeeld slecht zijn als iedereen het doet? Na zijn studies schreef hij een saai, dik boek voor volwassenen over schoolartsen waardoor hij zich voortaan doctor mocht noemen. Maar wat heb je aan zo’n titel als maar weinig mensen je boeken lezen en dus besloot Fedor opnieuw les te gaan geven, maar nu aan studenten die graag leraar wilden worden. Als opvoedingsfilosoof probeert hij hen nu aan het denken te zetten over goed onderwijs en over wat nodig is om een echt goede leraar te kunnen zijn.

En toen begonnen de verhalen weer te kriebelen en besloot hij eindelijk er eens werk van te maken. Omdat schrijven een echte kunst is, volgde hij een cursus schrijven voor Kinderen in Amsterdam en begon te schrijven aan zijn eerste historisch verhaal, het verhaal van Het Kindertransport. Dat had een reden: ‘Ik kende het verschrikkelijke lot van Het Kindertransport, maar merkte dat heel veel mensen dit vreselijke stukje geschiedenis vergeten waren. Met mijn boek Het Kindertransport wil ik niet alleen die kinderen uit die trein herdenken wiens leven werd weggevaagd omdat ze toevallig Joods waren, ik wil vooral ook laten zien dat zij stuk voor stuk kinderen waren zoals jullie. Iemand heeft eens gezegd: er zijn geen zes miljoen Joden vermoord, maar er is zes miljoen keer één mens omgebracht. Een mens met dromen voor de toekomst, een toekomst die er niet mocht zijn. Niet voor hem. En dat zes miljoen keer! Wat met deze kinderen is gebeurd, mag nooit meer gebeuren en wie Het Kindertransport leest, begrijpt waarom.

Sinds enkele jaren woont Fedor met Petra in Malden, niet ver van een van de vele plekken waar de geallieerden tijdens de Tweede Wereldoorlog tegen de Duitsers vochten tijdens Operatie Market Garden.

Uitgeverij Van Goor
256 pagina’s

Puur leesgenot *****

Hoewel wij niets tastbaars meer kunnen delen,
ben je toch zo heel dichtbij.
Jouw subtiel aanwezig zijn,
maakt een uitverkoren mens van mij.

Met deze opmerkelijke strofe uit een van haar eigen gedichten valt Hilda Spruit (1961) in haar nieuwe boek Verschijningen gelijk met de deur in huis. De aandacht in deze (prima als standalone te lezen) opvolger van haar succesvolle debuut Geestverwanten uit 2016 is gelijk getrokken. Het is een begin dat staat als een huis.

In Verschijningen volgen we opnieuw de paranormaal begaafde tiener Merthe. Een jaar na haar vorige avontuur voelt haar gave steeds meer als een vloek. Ze heeft er zodanig veel last van dat ze een ervaren medium opzoekt, in de hoop hulp te vinden. Juist tijdens dit bezoek ziet ze een foto van een vermist meisje. Het wordt haar duidelijk dat het hebben van en het omgaan met haar zesde zintuig geen keuze is. Samen met haar vriendinnen stapt zij in een gevaarlijk avontuur met het doel het meisje terug te vinden. Maar zal haar dat lukken? En welke belangrijke levensinzichten worden haar gaandeweg duidelijk?  

Dat Hilda Spruit een uiterst fijne manier van schrijven en vertellen heeft, wisten we eigenlijk al sinds Geestverwanten een aantal jaren geleden het levenslicht zag. En ook in Verschijningen is dit bepaald niet anders. Het toegankelijke taalgebruik in combinatie met een sublieme opbouw van de spanning in het verhaal staat garant voor een potentieel groot lezerspubliek. Want hoewel dit boek in de markt is gezet als een young adult, krijgt ook de wat oudere lezer een garantie van leesplezier voorgeschoteld.

Verschijningen is nadrukkelijk niet alleen een spannend verhaal. Er worden door Spruit heel subtiel, maar duidelijk aanwezig, een aantal thema’s opgediend, welke meer dan genoeg stof tot nadenken geven. Wat echt ontroerend is, is de manier waarop zichtbaar wordt waartoe jezelf ontdekken en openstaan voor anderen kan leiden. In de ontknoping wordt dit letterlijk pijnlijk voelbaar. De wijze waarop dit alles door de auteur is gedaan, zorgt ervoor dat het geheel naar een ongekend hoog niveau wordt getild.

De fysieke uitvoering van het boek verdient een speciale vermelding. Niet alleen de cover is heel bijzonder, maar ook de wijze waarop het is gebonden is echt mooi. Verschijningen is niet alleen een genot te lezen, maar zeker ook om naar te kijken en het vast te houden.

Zoals bekend won Hilda Spruit in 2016 de Jonge Jury Debuutprijs. Dat schept natuurlijk verwachtingen voor nieuwe boeken. Deze verwachtingen zijn meer dan waargemaakt en als deze auteur op deze wijze aan de weg blijft timmeren, zal het zeker niet bij deze ene prijs blijven. Verschijningen is een boek waar iedere auteur apetrots op zou moeten zijn.  

Topafsluiting van een boeiende reeks *****

De actiethriller is van oudsher bijzonder populair bij de liefhebbers van spannende verhalen. Toch is het aanbod van auteurs van Nederlandse of Vlaamse afkomst bijzonder gering. Een positieve uitzondering is Wouter Helders (1983). Onlangs verscheen Doodsengelen, het vierde deel in zijn Sofie Lafleur-reeks. Dit is tevens de afsluiting van de avonturen van deze journaliste. Eerder konden we haar volgen in Machtsstrijd (2016), Verrraad (2017) en Opgejaagd Wild uit 2018. Al deze boeken verschenen bij uitgeverij LetterRijn.

Doodsengelen begint met een mislukte poging van geheim agent Sam de Wild om zijn doelwit, een Koerdische politicus, om het leven te brengen tijdens een missie in Ebril in Irak. Als hij terug is in Nederland krijgt hij een herkansing. Al snel blijkt dat deze eliminatie een onderdeeltje is van een serieus internationaal complot. De inzet: een politieke omwenteling in Nederland en een machtsverschuiving in het Midden-Oosten. Als Sam ook nog eens wordt gedwongen iemand te verraden, zijn de consequenties verschrikkelijk en niet te overzien. Sam verbrandt al zijn schepen achter zich, maar is dat wel voldoende?

Het werk van Wouter Helders kenmerkt zich door zijn zichtbare kennis van de militaire wereld en bovenal door de geloofwaardigheid van de scènes. Daar waar andere auteurs, met name de Amerikanen onder hen, vaak de neiging hebben de lezer te overstelpen met actie, die weliswaar spannend genoemd kan worden, maar waarbij de geloofwaardigheid te vaak in het geding is, gebeurt dat bij Helders niet. Helders is er een meester in zijn militaire ervaringen en de spanning op de juiste manier te combineren.

Ook is de toegenomen ervaring van Helders als auteur in Doodsengelen is zichtbaar. De verschillende verhaallijnen met de daarbijbehorende locaties worden op een subtiele en correcte wijze aan elkaar geknoopt. Dit alles zorgt ervoor dat het verhaal vanaf de eerste pagina interessant is en waarbij de puzzelstukjes, die onderweg als hondenbrokjes naar de lezer worden toegeworpen, het leesplezier bevorderen en tot het einde zullen vasthouden. Uiteindelijk zorgt het verrassende slot dan voor de spreekwoordelijke kers op de taart en kan een liefhebber van de actiethriller alleen maar tevreden terugkijken als de laaste pagina is omgeslagen.

Zoals gezegd is Doodsengelen het slotstuk van deze serie. Het is echter niet te hopen dat daarmee ook een einde komt aan de carrière van misschien wel de beste actiethrillerauteur in het Nederlands en Vlaams taalgebied. Dat zou echt doodzonde zijn!

Verschijningen – Hilda Spruit

Hilda Spruit werd geboren in 1961 in het Zuid-Hollandse Bleiswijk als dochter van een middenstander. Het vertellen van verhalen zat er bij haar al heel vroeg in. Als kind was Hilda regelmatig in de weer met haar vaders typemachine. Toch duurde het tot 2004 voor de doorbraak als auteur een feit  werd.

Hoewel Hilda ook verhalen voor volwassenen schreef, zijn de eerste uitgaves van haar hand kinderboeken.

Het is dan al gelijk duidelijk dat Hilda een rijk talent heeft voor het schrijven van spannende boeken.

Bij het grote publiek wordt Hilda vooral bekend door de young adultverhaal Geestverwanten in 2015. In 2016 ontvangt zij, vooral tot haar eigen verrassing, voor dit boek de Jonge Jury Debuutprijs.

Geestverwanten is tot op de dag van vandaag immens populair bij een grote groep lezers tussen 15 en 85 jaar. Voor haar fans is het dan ook heel prettig dat er deze maand bij uitgeverij Clavis een vervolg op Geestverwanten verscheen, getiteld Verschijningen. Heel binnenkort volgt een recensie van Verschijningen, maar als opwarmertje nu alvast een korte samenvatting:

Merthe is paranormaal begaafd. Wanneer dat meer als een vloek begint te voelen dan als een zegen, zoekt ze een ervaren medium op. Maar juist daar ontdekt ze de foto van een vermist meisje. Dan beseft ze dat ze niet anders kan dan luisteren naar haar zesde zintuig. Geleid door de verschijningen die haar vanaf dan niet meer loslaten, stappen zij en haar hartsvriendinnen een gevaarlijk avontuur tegemoet. Zal het hen lukken om het meisje terug te vinden?

Psychologische symboliek ****

Welke invloed heeft het als je als kind tegen je zin op een vervallen boerderij in Twente moet opgroeien? Als je vader zijn droom een wijnchateau te stichten, een kansloze missie, wel heel rigoureus nastreeft. Het overkomt Emma en Hugo in de negende roman van Herman Stevens (1955), Chateau Désir.  Naast zijn veelgeprezen romans schreef hij tevens essays, kritieken en columns voor onder andere NRC Handelsblad, HP/De Tijd en Het Parool.

In hun volwassen leven kiezen Emma en Hugo dan ook voor een heel ander pad. Hugo gaat naar Leiden en wordt daar ‘ontvinder’ en zoekt zijn heil in de liefde. Zijn zus probeert daarentegen juist een eiland van rust te scheppen op een plek in de Randstad. Maar kan het wel zo zijn dat je in Nederland in staat bent op een eiland te gaan zitten en onzichtbaar te zijn?

Chateau Désir is in de eerste plaats een psychologische roman met de bedoeling te laten zien wat het najagen van een droom met een mens kan doen, zeker nadat blijkt dat deze droom feitelijk onhoudbaar blijkt. In beeldende zinnen weet Stevens deze thematiek krachtig neer te zetten. Dit wordt daarbij nog eens extra versterkt door de geraffinneerdheid waarmee de verschillende personages worden neergezet. Juist hun tegengestelde karaktereigenschappen maken het verhaal niet alleen plezierig om te lezen en tevens zorgt het voor een extra dimensie aan het relaas, doordat de symboliek zo mooi is ingevlochten.

Deze symboliek gaat ook op voor de titel. Natuurlijk verwijst Chateau Désir naar de fysieke plek in Twente waar de boerderij staat. Tevens staat het ook voor alles waarvoor Emma en Hugo in hun latere leven komen te staan.

Als er uiteindelijk niet een slopersbal op de boerderij was afgestuurd, was het huis vanzelf tegen de grond gegaan want de natuur had geen plaats voor vergissingen. Chateau Désir was nooit gebeurd.’

In een wereld als de onze, waarin materialisme een steeds belangrijker plaats innmeemt, is Chateau Désir te zien als een spreekwoordelijke spiegel. Het laat, soms pijnlijk deuidelijk, zien wat de keerzijde van dit gegeven is. En dit dan zowel in positieve al negatieve zin. Want laten we eerlijk zijn, kunnen we wel zonder al de luxe om ons heen, al zouden we willen? Stevens geeft het antwoord niet, maar laat de lezer geen andere keuze dan hierover diep te gaan nadenken.

Voor wie van plan is dit boek te gaan lezen, is het van belang er echt even de tijd voor te nemen. Chateau Désir is geen verhaal dat je even in een dag wegwerkt. Daarvoor is de materie domweg te complex, maar bovenal verdient deze schrijver ons aller respect voor de smakelijke maaltijd, welke hij opdient. Een maaltijd waar de echte fijnproever oprecht van zal genieten door de woorden goed te kauwen en deze langzaam te verteren.

Prachtig gebroken

(tekst: Karin Hazendonk)

Voor Crime Compagnie mag Boeken-en-meer het allernieuwste boek van Ad van de Lisdonk lezen en recenseren. Prachtig gebroken is de intrigerende titel.

Zoals op de foto te zien is, is de cover al een kunstwerk op zich en nodigt uit om opgepakt te worden.

Korte inhoud:
Kennedy Lincoln is tijdens een vakantie in Zuid-Frankrijk aan het bijkomen van haar stukgelopen relatie. Op een rommelmarkt duwt een bebloede, verwarde man zonder dat ze het merkt iets in haar tas. Vanaf dat moment staat haar leven op zijn kop.

Ze blijkt ongewild in het bezit te zijn gekomen van een wapen dat zowel regeringen als terroristen tegen elke prijs in handen willen krijgen …

Ad van de Lisdonk (1964) debuteerde in 2013 met Het amazoneverbond. Daarna volgden Het amazoneoffensief en Het amazoneconflict.

Alle thrillers van Ad onderscheiden zich door hun filmische stijl. Het zijn actierijke avonturenverhalen rondom actuele thema’s