Mads Peder Nordbo (1970) is geboren in Denemarken, maar heeft een deel van zijn leven doorgebracht op Groenland. Dat zijn liefde voor dit eiland groot is, bewijst hij door al zijn verhalen tot nu in dit relatief onbekende gebied te laten afspelen. Na Meisje zonder huid (2017) en Koude angst (2019) verscheen onlangs De vrouw met het dodenmasker, vertaald in het Nederlands door Renske Wiltink.
Stel je eens voor dat er een dode man wordt gevonden op de bodem van een put. En dat uit het politieonderzoek blijkt, dat de meest waarschijnlijke verdachte een vrouw is die al zes maanden is overleden. Het is dan zeker voorstelbaar dat er paniek uitbreekt in de kleine Groenlandse gemeenschap.
Zou het werkelijk zo zijn dat de moord is gepleegd door Qivittoq, een mytische figuur dat slechts uit is op wraak? Het onderzoek richt zich op Tupaarnaq. Zij is echter voor iedereen totaal onvindbaar. Journalist Mathew Cave voelt zich echter gedwongen haar te vinden. Maar hoe kan het da gebeuren dat hij volledig onder het bloed wakker wordt en zelf ineens verdachte blijkt te zijn…?
De vrouw met het dodenmasker is in de eerste plaats een typisch Skandinavische thriller, waarbij de nadruk ligt op de psychologische aspecten in het verhaal. Ook de zo kenmerkende personage-structuur uit het Hoge Noorden ontbreekt hierbij niet. Dat neemt niet weg dat Nordbo zich toch van veel andere auteurs weet te onderscheiden, door bijvoorbeeld zijn krachtige beschrijvingen van de verschillende settings, afgewisseld met sterke dialogen. Hierdoor waan je je echt ter plaatse. Daar waar vele van zijn collega’s nogal eens verzanden in oeverloze beschrijvingen en uitweidingen, lukt het Nordbo wel om to-the-point te blijven.
Wie De vrouw met het dodenmasker leest krijgt van Nordbo ook een gratis lesje Groenlandse politiek op de koop toe. Erg vaak wordt de politieke situatie benoemd en in het verhaal verpakt, bijvoorbeeld als het gaat om de Amerikaanse militaire bases op het eiland. Nergens is dit echter storend te noemen, eerder werkt het versterkend voor de geloofwaardigheid. Er wordt door de auteur ook nergens een persoonlijk oordeel geveld.
Met de verhaalopbouw is, zoals gezegd, helemaal niets mis. Maar eerlijkheidshalve moet wel worden opgemerkt dat Nordbo het zijn lezers niet eenvoudig maakt. Er worden zodanig veel personages opgevoerd dat het soms best lastig is om ze allemaal uit elkaar te houden. Dit is mede een gevolg van het feit dat Norbo voortborduurt op verhaallijnen uit Meisje zonder huid en Koude angst. Je kunt dan ook gerust stellen dat De vrouw met het dodenmasker niet als stand-alone te lezen is. Wie dat wel probeert, zal een groot deel van de essentie en daarmee van de schoonheid van dit laaste deel gaan missen, en dat zou toch echt doodzonde zijn, want…
de drie Groenlandse boeken van Mads Peder Nordbo behoren zonder twijfel tot de absolute top binnen het genre, maar wel alle drie tezamen!
