Maand: augustus 2020

Geplaatst op

Zonder meer een bevredigend debuut ***

Hoe zou een pubermeisje moeten reageren als een boodschap als donderslag bij heldere hemel haar leven verandert? Voor die vraag komt Merthe in Geestverwanten, het young adult debuut van Hilda Spruit, te staan. Ze besluit de antwoorden samen met haar vriendinnen Anouk en Fenneke te zoeken in de spirituele wereld. Ze wagen zich aan het ‘glaasje draaien’. Dat stuurt de dames zeker in een bepaalde richting, maar al snel wordt duidelijk wat de gevaren van dit spel zijn. Ze belanden in een avontuur dat bol staat van de spanning. Lukt het Merthe en haar vriendinnen om zonder kleerscheuren de waarheid aan het licht te brengen? En wat betekent dat voor de verhouding tussen haar en een aantal mensen die ze jarenlang dacht te kunnen vertrouwen?

Geestverwanten is zonder enige discussie een prettig leesbaar verhaal. Het relatief eenvoudige taalgebruik, gecombineerd met de korte hoofdstukken, zal er zeker voor zorgen dat de Young Adult-doelgroep dit verhaal weet te waarderen. Hilda Spruit blijkt zich perfect in de gedachtegangen van jongeren te kunnen verplaatsen. Het is zonder meer denkbaar dat pubers zich zouden laten verleiden door het spirituele, daarbij de mogelijke gevaren over het hoofd ziend. Deze boodschap komt heel duidelijk uit de verf.

Daarnaast is Geestverwanten onmiskenbaar spannend. De auteur gebruikt sommige gekende trucs om dat te berieken op een knappe en geraffineerde wijze. Cliffhangers zullen er waarschijnlijk meer dan eens voor zorgen dat de lezer net even iets langer door wil lezen. En dat is natuurlijk een van de (belangrijkste) doelen van iedere auteur. Ook het einde van het verhaal is uiteindelijk bevredigend te noemen.

Toch zijn  ook enkele wat meer kritische kanttekeningen op zijn plaats. Sommige personages (met name Lex, Anja en tante Tilly) hadden wat meer en beter uitgediept kunnen worden. Doordat dit niet gebeurt lijken sommige van hun handelingen te veel te berusten op louter toeval. Te vaak lijken de gebeurtenissen niet logisch te ontstaan, maar geconstrueerd te zijn. Helaas komt dat de geloofwaardigheid niet ten goede. Dat gevoel wordt verder versterkt, doordat sommige overgangen in het verhaal wel heel erg snel gaan. Dat geeft een gevoel van gehaasthed, alsof Geestverwanten een vooraf afgesproken aantal pagina’s niet mag overschrijden.

Desalniettemin is Geestverwanten gewoon een heel gaaf en goed debuut, waarover Hilda Spruit over het geheel genomen heel trots en tevreden kan en mag zijn. Het is een ultiem boek om te gebruiken in de strijd tegen ontlezing van de jeugd. Een begrijpelijke winnaar van de Jonge Jury Debuutprijs.

Geplaatst op

Topliteratuur van een jonge auteur bestaat wél *****

Hoeveel auteurs kunnen zeggen dat ze al vier succesvolle romans op hun naam hebben staan op het moment dat ze nog maar midden 30 zijn? Dat zijn er niet zo heel veel, maar de Duister Benedict Wells heeft dit weten te presteren. Al een flink aantal jaren een graag gelezen schrijver bij onze oosterburen maakte hij in 2017 in een klap naam in Nederland met zijn roman Het einde van de eenzaamheid. Hoewel dit verhaal als eerste werd vertaald, is het niet zijn debuut.

++Als de tijd nu eens niet bestond? Als alles wat je beleeft eeuwig was en als niet de tijd aan jou voorbijging, maar jijzelf aan de dingen die je beleeft?++

De hoofdrolspelers in Het einde van de eenzaaheid zijn de broers Jules en Marty, samen met hun zus Liz. Het verhaal begint op het moment dat Jules in het ziekenhuis bijkomt na een ernstig motorongeluk. Vanuit zijn ziekbed dwalen zijn gedachten af naar het verleden waarin zich het nodige afspeelde. Het grote omslagpunt is het tragische ongeval waarbij de ouders om het leven komen. Dit laat in het gezin heel veel sporen na. We zien bijvoorbeeld hoe de broers en zus eerst volledig uit elkaar groeien. Marty blijkt een studentikoze nerd en Liz rommelt op haar geheel eigen manier door het leven. Jules trekt zich volledig terug in zijn eigen wereld, waarbij de geheimzinnige Alva als enige tot hem weet door te dringen. Hoewel er jarenlang geen contact was tussen Jules en Alva, is het de vraag welke rol zij uiteindelijk speelt in de ontknoping.

Dat Benedict Wells op zijn 32ste in staat blijkt deze roman te maken, waarin zware onderwerpen als dood, eenzaamheid en liefde op een krachtige en toch toegankelijke manier worden beschreven, bewijst zijn natuurlijke talent. Zijn schrijfstijl is bijzonder te noemen en laat zich niet eenvoudig vergelijken met bestaand werk. Het staat buiten kijf dat we daar als lezer heel blij mee mogen zijn. Deze uniciteit vormt de grootste kracht van dit werk. Wie weet een auteur te noemen die zelfs aan de rol van een oud fototoestel een gelaagdheid meegeeft?

Naast een unieke schrijfstijl ontbreekt het Wells zeker niet aan de basisvaardigheden van een goed schrijver. Het verhaal is vanaf het begin boeiend, logisch opgebouwd en ook de plot zorgt er zeker voor dat een lezer na afloop slechts tevreden achterover in zijn stoel kan leunen. Ga er wel van uit dat het verhaal nog wel een tijdje in je hoofd nazindert en tot nadenken stemt.

Het is volkomen begrijpelijk dat de oorspronkelijke Duitse tekst met de titel Vom Ende der Einsamkeit in 2016 de Literatuurprijs van de Europese Unie won. Dit tijdloze, unieke meesterwerk verdient een groot publiek!