
Als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt, komt er voor iedereen onherroepelijk het moment waarop bepaalde keuzes moeten worden gemaakt. Dat is een van de thema’s in de roman Dames op de Herengracht van Margareth Hillebrandt, in 2019 uitgebracht bij uitgeverij LetterRijn.
De hoofdrolspelers in dit verhaal zijn Dorine, Julia en Lily. Zij omtmoetten elkaar aan het einde van de jaren ’70 tijdens een gezamenlijke schildercursus in Griekenland. Veertig jaar later besluiten ze te gaan samenwonen in een statig huis aan de Herengracht in Leiden. Als ze eenmaal onder een dak leven begint duidelijk te worden wlke invloed de geschiedenis heeft op hun huidige leven. Er blijken de nodige geheimen te bestaan, waardoor alles voor de dames, die inmiddels gezelschap hebben gekregen van de excentrieke zeventiger Dolf, in een ander daglicht komt te staan. Het wordt allemaal extra gecompliceerd als bij Julia ook nog eens dementie wordt vastgesteld.
Het eerste wat opvalt aan het boek is de geweldig gekozen cover. In een beeld wordt duidelijk wat de kern van het verhaal is, waarbij de afwaaiende bladeren de grootste symbolische betekenis hebben. Het is zichtbaar dat over deze foto heel bewust is nagedacht. Toepasselijker had het domweg niet gekund.
Wie vervolgens begint te lezen, belandt onmiddellijk in een verhaal dat je bij de keel grijpt. De peronages en de setting zorgen ervoor dat de lezer direct ter plekke is en onderdeel wordt van het verhaal. Dat wordt enerzijds veroorzaakt door de prettige schrijfstijl van Margareth Hillebrandt, anderzijds door de herkenbaar van de dagelijkse beslommeringen van de dames en de heer. Zonder uitzondering zijn alle personages krachtig, waarbij met name door het benadrukken van hun verschillen het geheel nog meer gaat leven. Wellicht verdient Dolf hierbij wel een aparte vermelding, omdat juist hij degene is die voor verbinding in het huis. Dat laatste wordt vooral zichtbaar in de scènes waarin zijn omgang met de steeds verder dementerende Julia. De beschrijvingen over zijn omgang met haar zijn ronduit prachtig.
Op heel overtuigende wijze weet Margarteh Hillebrandt, ondanks de soms heftige onderwerpen, mede door haar vertelwijze het verhaal luchtig te houden, waarbij zelfs hier en daar een vleugje (zwarte) humor niet ontbreekt. Dat maakt de Dames op de Herengracht geschikt voor een groot lezerspubliek. Of je nu behoefte hebt aan prettig leesbare roman of dat je, al dan professioneel, te maken hebt met dementie, in beide gevallen zal dit boeken worden gewaardeerd.
En voor iedereen geldt tevens dat je na het lezen de Dames (en heer) van de Herengracht gegarandeerd in je hart hebt gesloten!