Categorie: Thrillerrecensies

Geplaatst op

Thriller die net even iets meer van de lezer vraagt****

Britta Mahler is cold case expert bij de FBI, als ze bij een mislukte inval een trauma oploopt en daarna terugkeert naar haar geboorteplaats Missoula. Daar wordt haar gevraagd de dood van een jonge vrouw te onderzoeken, vooral vanwege de opvallende overeenkomsten met zaken uit het verleden.

Britta raakt in een uiterst mysterieuze zoektocht verzeild, waarbij ze het dagboek van haar oudoom Otto Mahler vindt. Hij blijkt een schimmige rol te hebben gespeeld aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Waarom is een machtige organisatie opeens wel heel erg geïnteresseerd? En bovenal, wat moet er uit die tijd geheim blijven?

Fedor de Groot is zo langzaamaan geen onbekende auteur meer in de thrillerwereld. Missoula is zijn derde thriller na SØnderho (2021) en Novitsjok (2022), alle uitgegeven door Godijn Publishing.

De stijl van deze auteur kenmerkt zich door een hoog actiegehalte, waarbij alles uit de kast wordt gehaald. Hij blijkt in Missoula in staat een groot deel van het Amerikaanse politie-apparaat op te trommelen om tot de oplossing van de door hem geschapen mysteries en problemen te komen. En dat doet hij vakkundig… Het is duidelijk zichtbaar dat De Groot zijn huiswerk tot in de puntjes heeft gedaan. Dat maakt het verhaal geloofwaardig en dit kan de liefhebber van het genre slechts tot tevredenheid stemmen.

Aan spanning ontbreekt het in de verhalen van De Groot, zoals gezegd, niet. Wel is de vraag of het af en toe niet wat heel veel van het goede is wat mij betreft legitiem. Er vindt vaak zo veel tegelijkertijd plaats dat het niet ondenkbaar is dat de lezer figuurlijk zou kunnen verdrinken in de hoeveelheid informatie en actie. Natuurlijk klopt het tegenargument dat de thrillerfan graag uitgedaagd wordt, maar dan moet deze zich er wel van bewust zijn dan Missoula geen verhaal is dat ontspannen in een middagje strand te lezen is. En ja, voor wie bereid is de tijd te nemen voor dit boek is de beloning groots.

Wanneer namelijk aan het eind de grote hoeveelheid puzzelstukjes in de ontknoping samenkomen, is er wel degelijk sprake van een mooi en origineel geconstrueerd kunstwerk. Dit is zeker geen dertien-in-een-dozijnboek en met Missoula heeft Fedor de Groot zijn naam wat mij betreft definitief gevestigd. Het is nu even afwachten in welke stad of streek het volgende avontuur zich gaat afspelen.

(Met dank aan uitgeverij Godijn Publishing voor het ter beschikking stellen van het ebook.)

Geplaatst op

Geloofwaardige actie, angstig actueel *****

Veertig ontvreemde Iraanse splijtstofstaven zijn ruim voldoende om wereldwijde onrust te veroorzaken. Amerika en Israël voelen zich dan ook ernstig bedreigd. Reden genoeg om geheim agent Jim Matteos het onderzoek te laten leiden om de ontstane situatie de kop in te drukken. Als hij in Iran Soraya ontmoet, blijkt laatstgenoemde over wel heel veel informatie te beschikken. Tijdens hun onderhandelingen vinden er vreselijk aanslagen plaats, waarbij gebruik wordt gemaakt van geheime codes. Niet van de splijtstofstaven. Ondertussen wordt er toegewerkt naar een allesvernietigende aanslag…

De Saraceense Samenzwering verscheen in 2019 bij uitgeverij LetterRijn en werd geschreven door Era Richmen, (destijds nog) het pseudoniem van het schrijversduo Herman Zandstra en Eric Bakker. Uit het bovenstaande moge duidelijk zijn dat het verhaal een schoolvoorbeeld is van een actiethriller, of beter gezegd een dijk van een actiethriller.

In bijna 300 pagina’s wordt de lezer in een rollercoaster geplaatst waar de echte liefhebber alleen maar van kan smullen. Spannend is daarbij een understatement. Regelmatig zit je letterlijk op het puntje van de stoel. Toch vliegt de geloofwaardigheid (een valkuil voor dit specifieke genre) op geen enkel moment uit de bocht. Eerder kun je zeggen dat het verhaal angstwekkend dicht tegen de actualiteit aanschurkt. De Saraceense Samenzwering blinkt uit in het subtiel samenbrengen van de verhaallijnen tot een ontknoping, staand als een betonnen bunker.

Met Jim Matteos en Soraya zijn twee uiterst krachtige personages van vlees en bloed geschapen. Daar waar een figuur als James Bond vooral is bedacht voor de populariteit en commercieel gewin, geldt dat voor Jim en Soraya niet. Met hen leef je mee, voel je mee en zij blijven ook na het dichtslaan van het boek nog in je gedachten hangen. Het zijn echte ‘round characters’, waarbij ook hun minder goede eigenschappen niet onbenoemd blijven. Gelukkig bleek recent dat het tweetal in een nieuwe thriller (De Paarse Engel) een nieuw avontuur beleeft. Daar kun je alleen maar blij van worden.

De Saraceense Samenzwering is een aanwinst voor het genre. Een boek dat in geen enkele boekenkast misstaat en dat het vergelijk met de zogeheten ‘grote’ namen, ook internationaal, moeiteloos kan doorstaan.

Geplaatst op

Wegleggen is geen optie ****

(tekst: D. van Heumen)

Annet Hulst, initiatiefnemer van de websites Chicklit.nl en Vrouwenthrillers.nl, debuteerde in maart 2020 met de spannende young adult Privacy Live.

Ze woont met haar gezin in haar geboortestad Leiden en werkt als IT-risicomanager in de financiële sector.

In haar vrije tijd schrijft ze, leest ze boeken in alle genres en brengt ze regelmatig een bezoek aan de sauna.

De 18-jarige geschiedenisstudente Fee Wilkens woont samen met haar beste vriendin Rox in een appartement dat haar ouders voor haar hebben gekocht.

Ter gelegenheid van de 50-jarige verjaardag van haar vader lijkt het haar wel leuk om hem een Match DNA-set cadeau te doen.

Die wil zij samen met haar broer Fabian geven, maar Fabian vindt het idee echter helemaal niets, dus besluit Fee het zelf te gebruiken.

Met een verrassende uitkomst als resultaat.

Tijdens de voorbereidingen voor haar vaders verjaardag stuit Fee op nog meer familiegeheimen die bij haar veel vragen oproepen.

Wat is er precies gebeurd met het familiebedrijf, Spa Resort Het kristal?

En wie is Bas, van wie haar vader een kaart ontving?

Wanneer er dan nog een familielid sterft, besluit Fee samen met Rox op onderzoek te gaan.

Vastbesloten om alle familiegeheimen te ontrafelen.

Annet Hulst neemt de lezer mee in een meeslepend en spannend verhaal.

Geen boek waar je op het puntje van je stoel zit van de spanning maar wel een boek dat je moeilijk weg kunt leggen.

Je wilt steeds verder lezen en door de schrijfstijl van de auteur en de korte hoofdstukken leest het ook erg vlot.

De hoofdstukken zijn voornamelijk en afwisselend vanuit het perspectief van Fee en het dagboek van oom Bas geschreven.

Zo volgen we de familie Wilkens en komen we steeds meer achter de ontbrekende puzzelstukjes van de familiegeheimen die er schijnbaar zijn.

Soms gebeurtenissen die je wel zag aankomen maar niets is wat het lijkt in dit boek.

Annet weet de lezer toch te verrassen een aantal keren.

Dat Annet Hulst samen met haar zusje Maartje, naar wie het boek ook is opgedragen, in een sauna hebben gewerkt als tieners en nu nog geregeld naar een wellnesscentrum gaan is wel te merken.

Alles komt erg geloofwaardig over wat betreft het reilen en zeilen van een wellnesscentrum.

Dat Annet Hulst een goede YA heeft geschreven, Privacy Live, dat wisten we, maar ook met het schrijven van deze thriller Bloedheet heeft ze weer een goed boek afgeleverd dat de lezers een paar heerlijke uurtjes leesplezier bezorgt.

Ik ben in ieder geval erg benieuwd wat zij nog meer voor ons in petto heeft. Met dank aan uitgeverij LetterRijn voor het verstrekken van het recensie-exemplaar.

Geplaatst op

Opstap naar letterland *****

In een tijd dat toenemende ontlezing van met name jeugdige lezers helaas een actueel onderwerp is, stelt het enigszins gerust dat er met enige regelmaat ook boeken verschijnen die zich richten op de jongere doelgroep. Een mooi voorbeeld daarvan is de jeugdthriller Skygge, geschreven door Mark de Groot (1974), onlangs uitgebracht bij uitgeverij Godijn Publishing.

In het (fictieve) Noorse dorpje Skygge vond dertien jaar geleden een ramp plaats, waardoor het er zes maanden per jaar donker is. De jonge Sam en zijn vriendin ontdekken dat er een groot gevaar rondwaart in Skygge. Het is hun missie dat een nieuwe ramp wordt voorkomen. Of dit gaat lukken is de vraag…

Het allereerste dat al tijdens het lezen opvalt, is dat hier een auteur aan het werk is, die weet waar hij mee bezig is. Mark de Groot lijkt geknipt voor de doelgroep. Skygge is qua spanning toegesneden op de belevingswereld van tieners. Met name het feit dat de hoofdrolspelers in dezelfde leeftijdscategorie zitten, zal de herkenbaarheid, inleving en betrokkenheid zonder twijfel vergroten. Dit houdt allerminst in dat andere lezers geen plezier aan dit boek zouden kunnen beleven, integendeel.

De opbouw van het verhaal is uitstekend verzorgd. De Groot voert zijn lezers op een natuurlijke manier brokken van het verhaal, uiteindelijk resulterend in een mooi en degelijk afgerond geheel. Opvallend is de kwaliteit van de personages. Het is beslist niet eenvoudig om personages een geloofwaardige ontwikkeling door te laten op de manier zoals dat gebeurt in Skygge. De verstrekte informatie is zonder uitzondering interessant en nuttig. Dat een van de verhaallijnen zich bijvoorbeeld op Jamaica afspeelt, herbergt een sublieme dubbele bodem in zich.

Zoals gezegd voelt Mark de Groot (met name) de behoefte van de jeugdigde lezer perfect aan. Behalve de spanning in Skygge sluit ook de thematiek hierop zeker aan. Voor hen die het wil zien, valt er een heleboel te leren over wat bijvoorbeeld hechte vriendschap inhoudt. Dat dat meer is dan alleen ‘leuk’ met elkaar omgaan, wordt pijnlijk duidelijk gemaakt. Het is volledig de verdienste van de auteur dat het verhaal hierdoor nog extra aan kwaliteit wint.

Skygge herbergt veel aanknopingspunten om als  middel te dienen de  weinig- of niet-lezer op het juiste spoor naat letterland te zetten. Het is daarom te hopen dat Skygge niet alleen in de boekhandel een verdiende plek krijgt, maar vooral ook in de lokale en schoolbibliotheken.

Geplaatst op

Veel verhaallijnen zorgen niet per se voor kracht ***

Het is een fijne constatering dat de aanwas van goede thrillers in het Nederlandstalig gebied de laatste jaren op een constant niveau blijft. Dat daarbij niet alleen de reeds gevestigde namen een hoofdrol vervullen, biedt zonder enige twijfel hoop voor de toekomst van dit mooie genre.

Een prachtvoorbeeld van een auteur die de laatste jaren lekker aan de weg timmert, is de Vlaamse ex-gerechtsarts Pat Craenbroek (1966). Na haar bijzonder lovend ontvangen debuut Uitgebroed in 2018, verscheen vorig jaar de opvolger, Uitgekookt.

In Uitgekookt maken we kennis met Margaux Bakker, een ambitieuze openbaar aanklager. Met haar vasthoudende, ietwat irritante, karakter bijt zij zich vast in een zaak, waarbij een arts onvergefelijke fouten op zijn geweten heeft. Ondertussen wordt het parket opgezadeld met wel heel bizarre sterfgevallen. Deze lijken op het eerste gezicht niets met de kwestie rondom de arts te maken te hebben, maar schijn bedriegt. Dat wordt duidelijk als een man, volledig verlamd, in het ziekenhuis belandt. Hij draagt een verstrekkend geheim met zich mee…

Om te beginnen moet gezegd dat het (technisch) schrijftalent van Pat Craenbroeck onmiskenbaar aanwezig is. Uitgekookt biedt zonder enig voorbehoud een garantie voor urenlang leesplezier. De verhaallijnen zijn afzonderlijk uitstekend uitgewerkt. Personages, beschrijvingen en de plot zijn logisch aan alle kanten. Daarop kan weinig worden aangemerkt. In haar vertellingen lijkt het af en toe alsof deze auteur haar pen soms heeft ingeruild voor een scalpel, zo scherpzinnig zijn de detailleringen.

‘Djeezus Luc, besef je wel wat je zegt? Het is gewoon misdadig dat jij hier nog zit, een schande.’

Na het lezen rijst bij mij de de vraag of er niet te veel informatie in dit verhaal is gestopt? Of alle informatie wel echt in dienst staat van het verhaal? Op die vragen moet ik bevestigend beantwoorden. Zoals gezegd zijn de individuele verhaallijnen prima, maar in het verhaal zijn de overgangen ertussen soms wel wat erg abrupt. Dat, samen met een stormvloed aan verschillende scènes, zorgt ervoor dat het overzicht soms wat lastig behouden kan worden. Vaak moeten passages herlezen worden om alles een juiste plek te geven. De gemiddelde thrillerlezer vindt een beetje puzzelen waarschijnlijk wel leuk, maar hier gaat het af en toe ten koste van de voortgang in het verhaal. Een keuze in de details had Uitgekookt naar een nog hoger niveau getild dan nu.

Toch overheerst uiteindelijk een positief gevoel na het lezen. Craenbroek is erin geslaagd een mooi beeld te scheppen van het reilen en zeilen binnen een parket van justitie. Ook haar kennis over de anatomie van de mens, verkregen door haar voormalige werk, is indrukwekkend en zeer interessant. Ondanks bovenstaande opmerking is Uitgekookt wel degelijk een aanrader.

Geplaatst op

Een echte vakantiethriller

De Amsterdamse rechercheurs Laura Mandemaker en Hans Dijkema besluiten na het hachelijke avontuur, beschreven in De Matchmaker (2019), het debuut van Franziska Weissenbacher, op zoek te gaan naar een nieuwe standplaats. In Graf 521 hopen ze in het ogenschijnlijk vrediger ’s-Hertogenbosch in rustiger vaarwater te belanden. Dit blijkt echter ijdele hoop te zijn als prompt na hun komst twee lijken onder de vloer van de Sint Janskathedraal worden aangetroffen. Onmiddellijk wordt door het team een groot onderzoek opgestart naar deze mysterieuze zaak. De zaak wordt nog gecompliceerder als er nog een lijk wordt aangetroffen. De ontknoping van Graf 521 is daarom minimaal even bizar als de eerdergenoemde Amsterdamse zaak.

Graf 521 is een schoolvoorbeeld van een politiethriller. Het wel en wee binnen een team van agenten en rechercheurs staat centraal. En een ding is gelijk duidelijk: Franziska Weissenbacher is geknipt voor dit type thriller. Met geloofwaardige en goed uitgewerkte personages weet zij de sfeer uitstekend over te brengen. De plaats van handelen, De Sint-Jan in Den Bosch, is zonder meer bijzonder origineel gevonden, hetgeen het leesplezier extra vergroot. De sfeer van katholiek Brabant staat als een huis.

De opbouw van Graf 521 is volgens het boekje. De misdaden worden gepleegd, waarna de lezer langzaam meer zeker steeds meer stukjes van de puzzel krijgt voorgeschoteld. Technisch is hier geen speld tussen te krijgen, alle feiten kloppen. Een opvallend punt: de auteur kiest al in een vroeg stadium voor het verschaffen van best veel duidelijkheid. Dat biedt haar de mogelijkheid om het perspectief af te wisselen tussen het rechercheteam en de dader. Dit is een gewaagde, maar wel geslaagde keuze. In de ontknoping komt er nog een konijn uit de hoge hoed. Dit zorgt best voor een vorm van verrassing, maar de kans is groot dat veel lezers hierdoor toch niet van kleur gaan verschieten.

Dit alles neemt niet weg dat Graf 521 zeker zorgt voor een aantal genoeglijke leesuurtjes voor iedereen met de behoefte een gewoon goed verhaal te lezen, waarbij de ontspanning centraal staat. Het boek is bij uitstek geschikt om tijdens een vakantie aan de rand van het zwembad of wellicht op het strand tot je te nemen. Hierdoor zal het zeker een groot lezerspubliek aantrekken. Om van een echte topthriller te kunnen spreken, ontbreekt er helaas toch teveel. Daarvoor had de psychologische spanningsboog echt wat strakker gespannen moeten zijn.

Stijl:                                       8.0
Personages:                      8.0
Originaliteit:                       6.0
Leesplezier:                       7.0

Gemiddeld:                       7.25/10

Geplaatst op

Een beetje zeeziek ***

(tekst: K. Hazendonk)

Samenvatting:
Noor is Nederlands. Frode is Deens. Magnus is Engels. Katja is Duits. Ze hebben elkaar ontmoet op een online literair forum. Een van hen had een idee. Nu bevinden ze zich op een zeilschip in de ijzige winterkou van Noorwegen. Net als de andere passagiers zijn ze op zoek naar het befaamde noorderlicht. Maar ze zijn ook op zoek naar een slachtoffer: iemand moet dood. Dat hebben ze afgesproken. Maar zo simpel blijkt het niet te zijn.

Mijn leeservaring:
Van een samenvatting als dit word ik heel blij en vol verwachting begon ik deze week aan de zeiltocht om het avontuur mee te maken. Alle ingrediënten voor een spannende thriller waren aanwezig en vanzelfsprekend was ik heel benieuwd hoe iemand moet dood, en dat op een zeilschip met twintig passagiers, zou gaan lukken.

Het verhaal wordt verteld door Noor. Als rode draad door het verhaal lees je fragmenten uit de chat van het literair forum zodat je een beeld gaat krijgen van de ontwikkeling van het plan.

Daarnaast wordt uitgebreid geschreven over het noorderlicht en de hoop op het zien van walvissen. Op zich kan ik me dat goed voorstellen wanneer je zo’n tocht gaat maken.

In het verhaal vond ik de verklaringen van het noorderlicht en zelfs van de walvissen te belerend overkomen.

Dat het geen spannende thriller zou worden, werd me al snel duidelijk. Naar mijn mening kabbelde het verhaal langzaam vooruit, de beschrijvingen van de omgeving waren net iets te veel van hetzelfde, evenals de wandelingen die door de passagiers werden gemaakt. Het plan werd daardoor naar de zijlijn geschoven. Door de traagheid van het verhaal kwam ik er ook niet echt in.

Een bron van ergernis (of een lichte vorm van zeeziekte) waren toch wel de vele woordherhalingen. Als ik in een alinea van ongeveer acht regels zes keer het woord onschuldig lees, begint het toch een beetje te wringen.

Tussendoor is er nog een derde verhaallijn, een televisieprogramma waarin de gebeurtenissen op de boot worden besproken door de overige passagiers. Dat had voor mij geen toegevoegde waarde.

Langzaam, maar zeker kom je in de buurt van de ontknoping. Eerlijk is eerlijk, die zag ik totaal niet aankomen. Helaas was ik niet onder de indruk van het boek, maar het plot zat goed in elkaar.

Geplaatst op

Thriller met de omgeving als extra personage

In november 2020 was het weer zover. Tien veelbelovende auteurs presenteerden op dezelfde dag hun boek, een mooi inititief van Godijn Publishing onder de noemer Boek10. Een schrijfster die tijdens dit evenement haar droom in vervulling ziet gaan is de Brabantse Anita Kroef (1969). Haar thrillerdebuut met de titel Bloedzuster ziet het levenslicht. Stralend en gloeiend van zichtbare spanning krijgt zij in een groots opgezet Facebook evenement het eerste exemplaar uit handen van uitgeefster Elly Godijn.

Bloedzuster vertelt het verhaal van twee hartsvriendinnen, Samantha en Noor. Laatsgenoemde woont en werkt als vrijwilligster in een Zuid-Afrikaans tehuis . Als Samantha Noor vanuit haar vertrouwde Brabantse ongeving wil opzoeken, blijkt zij spoorloos te zijn verdwenen. Zoals het een goed vriendin betaamt, gaat Samantha naar haar op zoek. Maar kan zij de personen, die haar pad daarbij kruisen vertrouwen? En wat heeft een ontdekking van Noor te maken met haar verdwijning? Een avontuur in een onbekend land met alle gevaren van dien, is onvermijdelijk…

In de afgelopen jaren heeft Boek10 al verschillende kwalitatief hoogstaande werken opgeleverd en Bloedzuster pas zonder enig voorbehoud ook onder die kwalificatie. Het schrijftalent van Anita Kroef is onmiskenbaar en van een behoorlijk hoog niveau. Dat levert een knap uitgewerkt verhaal op met krachtige en geloofwaardige verhaallijnen, uitmondend in een zodanig verrassende ontknoping dat de lezer alleen stil van verwondering (en bewondering) het boek kan dichtslaan. Een minuscuul minpuntje is hooguit dat de aanleiding voor Samantha’s reis net iets minder uitvoerig beschreven had kunnen worden.

Samantha komt uitstekend uit de verf als compleet personage. Vooral omdat haar verschillende karaktereigenschappen, sterk en krachtig met toch ook een bepaalde dosis onzekerheid, op uitmuntende wijze in het verhaal worden ingebakken. Dat komt de geloofwaardigheid van het geheel alleen maar ten goede.

Het punt, waarop Anita Kroef het meest uitblinkt is het gebruik van de setting. Haar liefde voor het land spat van iedere bladzijde af. Dat maakt het ondenkbaar dat dit verhaal in willekeurig welk ander ter wereld zou kunnen plaatsvinden. De gebeurtenissen en de omgeving zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden door deze auteur. Daarvoor past slechts een enorm compliment, want er zijn niet veel auteurs die dat op deze manier voor elkaar weten te krijgen.Bloedzuster is een aanwinst voor het thrillergenre door haar originaliteit en kwaliteit. Het is fijn om vast te stellen dat het in ons land niet ontbreekt aan topauteurs. En laat er geen misverstand over bestaan dat Anita Kroef in potentie een geduchte concurrente is voor alle gevestigde namen in Nederland.

Stijl                        8.5
Personages        9.0
Originaliteit        9.5
Leesplezier        9.0

Gemiddeld        9.0/10

Geplaatst op

Een grote naam zegt niets over de kwaliteit

Sinds het begin van deze eeuw zijn thrillers afkomstig uit Skandinavië ongekend populair in Nederland en Vlaanderen. Een ralatief klein aantal auteurs weten met hun boeken een grote schare fans achter zich te krijgen. Vanaf 2008 doet het Zweedse echtpaar Ahndoril, beter bekend onder hun pseudoniem Lars Kepler, met enige regelmaat ook een duit in het zakje. Eind vorig jaar verscheen Spiegelman, het negende deel in hun serie rondom het succespersonage Joona Linna.

Op weg van school naar huist wordt de zetienjarige Jenny ontvoerd. Ze lijkt van de aardbodem vedwenen te zijn tot ze vijf jaar later, opgehangen aan een klimrek, wordt gevonden. Tijdens een onderzoek, geleid door Joona Linna, wordt duidelijk dat een verwarde man minutenlang naar het klimrek staart op het moment dat de moord moet zijn gepleegd. Hij weet zich niets meer te herinneren van het gebeurde. Lukt het met behulp hypnotiseur Erik Maria Bark helderheid te verkrijgen? En wat is de rol va deze verwarde persoon?

Spiegelman is een typische Lars Kepler-thriller. De lezer wordt een verhaal ingetrokken waarbij zij getuige is van een misdaad, waarbij vervolgens een oude bekende (Joona Linna) ten tonele verschijnt om het op te lossen. Een beproefd recept waar deze auteurs al ruim tien jaar veel fans met hun neus in de boeken weet te krijgen. Bij Spiegelman zal dat waarschijnlijk niet anders zijn. Maar soms kan je het gevoel bekruipen dat het ontbreken van echt iets nieuws in een bestaande serie de betrokkenheid bij het verhaal verkleint. Het is een vreselijk cliché, maar stilstand betekent inderdaad achteruitgang.

Veel van het bovenstaande kan worden goedgemaakt door een ijzersterk verhaal met originele invalshoeken en een ijzingwekkend slot, waardoor je van je stoel wordt geblazen. Op al deze punten stelt Spiegelman ronduit teleur.  De schrijfstijl is weliswaar voor iedere lezer goed te volgen, maar sprankelt op geen moment.

Mijn grootste punt van kritiek is de voorspelbaarheid van deze thriller. Een geoefende lezer in dit genre zal de plot (veel te) snel kunnen doorgronden. Zeker ingeval van een spannend verhaal is dit funest.

Helaas is mijn conlusie dat Spiegelman een bijzonder negatieve leeservaring heeft opgeleverd. Lars Kepler zorgde met hun eerdere delen voor ongekende spanning van hoge kwaliteit. Je vraagt je af of er nog wel een toekomst voor Joona Linna is? Het is oprecht te hopen dat Alexander en Alexandra Ahndoril niet aan hun eigen succes ten onder gaan., want dat het topauteurs (kunnen) zijn, hebben ze in het verleden meer dan eens aangetoond.

Stijl                        5.0  
Personages        6.0         
Originaliteit        2.5
Leesplezier        4.0         

Gemiddeld        4.375 / 10

Geplaatst op

Baldacci weet hoe hij tevreden lezers moet kweken

Het thrillergenre kent een flink aantal voorbeelden van veelschrijvers. Schrijvers die er niet voor terugdeinzen 20 of nog meer boeken op de markt te brengen. Dat kan natuurlijk alleen het gevolg van een ongekende populariteit bij een grote schare fans zijn.

De Amerikaan David Baldacci (1960) behoort zonder twijfel tot de bovengenoemde groep. In november verscheen zijn 38e thriller, Daglicht, een vertaling van Daylight door Jolanda te Lindert. Baldacci is niet alleen een veelschrijver, maar met name ook een auteur die bekend staat als serieschrijver. Daglicht is het derde deel met FBI-agent Atlee Pine in de hoofdrol. Eerder verschenen De lange weg naar genade (2018) en Eén minuut voor middernacht (2019).

In Daglicht volgt de lezer het vervolg van de zoektocht van Atlee naar haar ontvoerde tweelingzus Macey. Het officiële politie-onderzoek en haar eigen zoektocht leveren jarenlang geen enkel resultaat op. Dan wordt plots duidelijk wie de dader is, Ito Vincenzo. Juist dan krijgt Atlee te horen dat ze haar zoektocht moet afronden om prioriteit te geven aan haar eigenlijke werk. In een ware race tegen de klok reist Atlee af naar Trenton, New York, de plek waar Vincenzo voor het laatst is gezien.
De locale special agent John Puller is daar bezig met een onderzoek naar drugssmokkel op een legerbasis. Tot verbazing van Pine en Puller blijken beide kwesties een behoorlijke overlap te hebben. Zij bundelen daarom hun krachten, met als gevolg dat er zaken aan het licht komen die de democratie op de grondvesten doen trillen…

Zoals aangegeven is Baldacci een echte oeuvrebouwer. Telkens weer slaagt hij erin zijn fans een avontuur voor te schotelen dat voor ongekend leesplezier zorgt. En het moet gezegd, Daglicht is een thriller die aan alle eisen voldoet, waarop fans zitten te wachten: het is spannend, er zit meer dan voldoende actie in, de opbouw is prima en de ontknoping kan alleen maar to tevredenheid stemmen.

Het punt waarop Baldacci zich onderscheidt van veel van zijn collega’s is de uitwerking van de personages. Atlee Pine komt daarwekelijk tot leven. De lezer leert haar goed kennen, mede door de subtiele, maar o zo belangrijke karakteriseringen die aan het verhaal worden toegevoegd. En dat John Puller, bekend van een zijn eigen Baldacci-serie, zijn opwachting maakt in Daglicht, geeft aan hoe belangrijk dit punt voor deze auteur is. Het is het kernpunt van zijn stijl en dat geeft een enorme meerwaarde aan zijn boeken.

Een klein minpuntje kan niet onbenoemd blijven. Door de snelheid waarin scènes bijna letterlijk voorbij vliegen, bestaat het risico het overzicht te verliezen. Het had niets aan de kracht en de kwaliteit van het verhaal afgedaan als sommige delen (en personages) uit het waren geschrapt. Het is een verschijnsel dat je misschien wel typisch Amerikaans zou kunnen noemen.

Dat doet niets af aan het feit dat Daglicht een uitstekende aanvulling is en het is goed te beseffen dat de slotcliffhanger suggereert dat we in de toekomst Atlee Pine in ieder geval nog voor een vierde keer kunnen volgen.

Stijl                                8.0
Personages               9.0
Originaliteit                8.0
Leesplezier                8.5     

Gemiddeld                        8.375