Stof voor een goed gesprek

De gemene deler tussen iedereen die schrijft, beginner of meer ervaren, is gelezen worden. Naast het plezier van het verzinnen van verhalen, hoopt ieder auteur dat zijn verhalen iets losmaken bij de lezer. Dat er ook risico’s aan schrijven kleven heeft Pim Lammers onlangs aan den lijve ondervonden.
Dit jaar zou hij het gedicht ter gelegenheid van de Kinderboekenweek schrijven. Hij voelde zich genoodzaakt daarvan af te zien toen een korte tekst van hem, geschreven in 2015, plots op social media rondging. Degene die het gehele verhaal kende, of de moeite nam het alsnog te lezen, zag onmiddellijk dat er duidelijk een contextueel probleem speelde. Schijnbaar hebben zogenaamd bekende Nederlanders de behoefte als influencer op te treden en hebben ze zo veel invloed dat serieuze bedreigingen het gevolg zijn.

Vorig jaar verscheen een gedichtenbundel van de hand van Lammers met de titel Ik denk dat ik ontvoerd ben, uitgegeven door Querido. De bijpassende tekeningen zijn van de hand van Sarah van Dongen.

Ik denk dat ik ontvoerd ben is een van de 55 gedichten, die allemaal vanuit het perspectief zijn geschreven van een opgroeiend kind. Daarmee kom je gelijk bij de kracht van deze bundel. De auteur blijkt een meester in het zich kunnen verplaatsen in de positie van een kind. En ja, hij schuwt daarbij geen enkel onderwerp. Tegelijk is de toon op geen enkel moment aanmatigend of verheerlijkend. Nergens wordt taal gebezigd wat als schadelijk voor kinderen kan worden beschouwd.

Is her raar als een kind zich afvraagt wat het betekent als zijn opa er op zeker moment niet meer is? Of dat hij vaststelt dat er wel degelijk grote verschillen zijn tussen hem en zijn vader, hoewel iedereen zegt dat ze op elkaar lijken? De antwoorden op deze vragen laat ik in het midden. Wel denk ik dat het goed is open en eerlijk te kunnen praten met een kind dat met zulk soort gedachten leeft.

De vrees dat dit boek schadelijk voor een kind zou kunnen zijn is wat mij betreft, mede gelet op het bovenstaande, volledig ongegrond. Het zal een kind, bij het juist gebruik ervan, niet in verwarring brengen. Worstelingen ontstaan niet door het lezen van of het confronteren met deze gedichten, ze zijn er al. En voor wie worstelt kan Ik denk dat ik ontvoerd ben hulp bieden en de aanleiding zijn voor een goed gesprek. Voor anderen zal dit boek een eye-opener zijn bij het besef dat zaken nou eenmaal bestaan.

Pim Lammers heeft met deze bundel zijn kracht onomstotelijk aangetoond en ik hoop dat, hoewel ik begrijp dat hij het zelf niet overweegt, er een mogelijkheid wordt gevonden hem het gedicht ter gelegenheid van Kinderboekenweek 2024 te laten schrijven.

Een flinke tegenvaller **

Auteur:

Adele Parks is auteur van twintig internationale bestsellers, waaronder twee Sunday Times-bestsellers. Haar boeken zijn verschenen in ruim dertig talen.

Hun levens zijn totaal verschillend op één allesverwoestend geheim na.

Leigh Fletcher is gelukkig getrouwd en stiefmoeder van twee jongens van wie ze zielsveel houdt. Haar leven lijkt redelijk doorsnee, tot ze op een dag niet thuiskomt van haar werk. Haar man Mark is radeloos en zegt dat hij geen idee heeft waar ze zou kunnen zijn.

Kai Janssen is getrouwd met de rijke Nederlandse zakenman Daan en leidt een glamoureus leven in een luxe penthouse. Ze is een paar dagen op bezoek bij haar zieke moeder, maar Daan heeft het idee dat de appjes die hij krijgt niet van haar zijn. De berichtjes klinken niet zoals zij en ze neemt haar telefoon niet op als hij belt.

Mijn leeservaring:

Het begin is veelbelovend. Een vrouw wordt wakker en realiseert zich dat ze niet in haar eigen bed ligt. Helemaal niet in een bed, maar in een volledig donkere ruimte op een kale vloer. Al snel komt ze erachter dat ze is vastgeketend.

Degene die haar heeft ontvoerd communiceert door middel van briefjes die hij onder de deur schuift.

Het leven van beide vrouwen wordt op een prettige manier beschreven. Maar … al snel geeft de auteur weg hoe de vork in de steel zit. Voor een fervent thrillerlezer kwam dit niet als een verrassing.

Er volgden zeker honderdvijftig pagina’s met onnodig geneuzel. Heel veel valt er niet over dit boek te vertellen. De recherche die de zaak onderzoekt is een slappe vertoning. Het verhaal hangt aan elkaar van toevalligheden en zelfs onmogelijkheden.

Het aantal mogelijke daders was dermate beperkt dat het plot bijzonder teleurstellend en voorspelbaar was.

Helaas was dit boek een enorme tegenvaller.

Kir Royal smaakt naar meer

De schuchtere Daphne kan haar geluk niet op als miljonairszoon Thom verliefd op haar wordt. Ze twijfelt dan ook geen moment als hij vraagt of ze bij hem wil intrekken. Er is alleen een probleem: Thom is haar baas, dus moet ze ontslag nemen. Al snel merkt Daphne dat het jetsetleven van Thom veel minder spannend is dan ze dacht. Ze mist een doel in haar leven, nu ze van hem niet meer hoeft te werken. Zelfs haar beste vriendin Jens kan niet voorkomen dat ze dreigt af te glijden in een depressie. Dan ontvangt Daphne schokkend familienieuws, waardoor ze genoodzaakt is naar het buitenland af te reizen. Is dit een keerpunt in haar leven?

Mijn leeservaring:

Kir Royal van Julia Ran is de inleidende novelle voor het boek Tequila Sunrise dat in februari 2023 gaat uitkomen. Daphne woont samen met Thom, maar het oppervlakkige jetsetleven is niet echt aan haar besteed. Thom werkt veel en ze voelt zich – mede omdat ze ontslag moest nemen – verwaarloosd en nutteloos.

Dan krijgt Daphne een schokkend bericht van haar vader en samen met Jens, haar beste vriendin, reist ze af naar de Filippijnen.

Julia Ran heeft een geweldige schrijfstijl. Het verhaal leest heel vlot en heb ik genoten van het verhaal. Snel word je als lezer in het leven van Daphne getrokken en leef je mee met haar frustraties. Zoals Julia de personages heeft neergezet, kwamen ze voor mij tot leven.

Het duurt nog even voordat Tequila Sunrise gaat uitkomen en ik verder kan lezen hoe het Daphne, Thom en Jens vergaat. Een boek dat hoog op mijn nog te lezen lijst zal komen.

Dank je wel, Julia, voor dit heerlijke verhaal.

Slaap maar zacht ****

De auteur:

Linda Jansma heeft inmiddels vijftien thrillers op haar naam staan, waaronder de bestsellers Tweestrijd, Kwetsbaar en Bloedband. Veel van haar boeken ontvingen nominaties en prijzen.

Flaptekst:

Als je wakker wordt, begint je nachtmerrie

Op de IC-afdeling waar verpleegkundige Maud werkt, ligt een man in coma. Niemand weet wie hij is. De rechercheur die belast is met het onderzoek, regelt een item over de onbekende man in Opsporing Verzocht, waarna een getuige zich meldt. Maar voor deze vrouw gehoord kan worden, overlijdt ze.

Als er dan ook nog eens onverklaarbare dingen op de afdeling gebeuren, begint Maud te vermoeden dat iemand haar patiënt dood wil. Maar wie? En waarom?

Mijn leeservaring:

Het boek kent twee verhaallijnen, de onbekende comateuze man, die Tom wordt genoemd en het verhaal van Maud en haar kinderen Finn en Tara.

Als Maud haar nachtdienst draait, komt er een nieuwe medewerkster op de afdeling, de Italiaanse Caristiena. Een gesloten, jonge vrouw die weinig over haar thuisland kwijt wil. Door middel van flashbacks komt de lezer meer te weten over het leven van Caristiena en haar broer Mattia.

Het onderzoek naar de identiteit van de onbekende man rust op de schouders van rechercheurs Richard en Eefje. Richard is na de dood van zijn vrouw een in zichzelf gekeerde man.

Het onderzoek blijft stagneren, alsof iemand moedwillig het onderzoek saboteert. Maar wie?

Finn, de zoon van Maud heeft zijn eigen problemen, waar hij uiteindelijk met zijn zus Tara over praat. Niemand mag er iets van weten, hij wil alles zelf oplossen, maar of hij dat kan?

Linda Jansma wist mij te boeien met dit boek. Een vlot geschreven boek, dat uitnodigde om verder te lezen. De personages waar het verhaal om draait, zijn goed uitgewerkt. De beschrijving van de diensten op de IC-afdeling werden goed beschreven.

Hier en daar schuurde wel de geloofwaardigheid inzake het reilen en zeilen op een IC-afdeling, maar dat wordt in het nawoord verklaard en kan ik als lezer mee leven.

Dit boek is de 4 sterren zeker waard.

Met dank aan De Crime Compagnie voor het toezenden van dit recensie-exemplaar.

Eenvoudig top

Het schrijven van een kort verhaal is een kunst op zich. Daarover bestaat geen twijfel. Het vereist een specifieke techniek om in relatief weinig woorden een bepaalde scène of een momentopname in exact de juiste woorden op papier te zetten. Deze uitdaging is nog veel groter als een auteur zich waagt aan een ultrakort verhaal (een zogenaamd UKV). Dan moet de vertelling in niet meer dan 100 woorden staan als een huis.

Hoewel er op internet best veel probeersels te vinden zijn, moet gezegd dat er weinig schrijvers zijn die de techniek van het UKV echt in de vingers hebben. De meest beroemde meester op dit gebied is A.L. Snijders.

Toch is hij (en dat is maar goed ook) zeker niet de enige. Nel Goudriaan toon met haar onlangs uitgebrachte bundel over Henk en Anja in een klap aan over een uiterst fijnzinnige pen te beschikken. Vanaf de introductie van dit bijzondere echtpaar is onmiddellijk duidelijk waar de kracht van deze auteur ligt. Op een heel subtiele wijze vormen de verhaaltjes een geheel, waarin steed duidelijker wordt wie Henk en Anja zijn. En zij worden niet alleen beschreven, je ziet ze ook echt voor je. Het lijkt soms net alsof ze je tijdens het lezen aankijken.

Naast het feit dat de verhaaltjes bij elkaar een afgerond geheel vormen, geldt dat ook voor elk afzonderlijk deeltje. Op iedere bladzijde maakt de lezer iets mee dat naast een regelmatige glimlach op het gezicht ook de gedachtenstroom op gang brengt. Nel Goudriaan weet door op de juiste manier de aandacht van de lezer op de juiste plek te krijgen door heel  geraffineerd, en ogenschijnlijk eenvoudig, een klein puntje uit te vergroten. Zo bereikt ze dat ze, zoals weinig anderen dat kunnen, met heel weinig woorden ontzettend veel kan zeggen. Met name dit maakt het lezen van en over Henk en Anja heel bijzonder. En de eenvoudige, maar zeer mooie illustraties van de hand van Judith Zijtregtop maken het geheel daarbij helemaal af.

Henk en Anja moeten blij zijn met hun schepper Nel Goudriaan. Zij zorgt er met haar pen voor dat ze in de spotlight kunnen staan en dat er geen sprake is van een reeks eenvoudige verhaaltjes, maar van een tot in de puntjes afgerond geheel. Deze bundel en deze schrijfster verdienen een plek op het podium en ze bieden de fijnproevers unieke mogelijkheden keer op keer te genieten van literatuur op hoog niveau.

A.L. Snijders heeft er een geduchte collega bij!

Stijl                        9.5
Personages        9.5
Originaliteit        9.5
Leesplezier        9.5

Gemiddeld        9.5/10

Baldacci weet hoe hij tevreden lezers moet kweken

Het thrillergenre kent een flink aantal voorbeelden van veelschrijvers. Schrijvers die er niet voor terugdeinzen 20 of nog meer boeken op de markt te brengen. Dat kan natuurlijk alleen het gevolg van een ongekende populariteit bij een grote schare fans zijn.

De Amerikaan David Baldacci (1960) behoort zonder twijfel tot de bovengenoemde groep. In november verscheen zijn 38e thriller, Daglicht, een vertaling van Daylight door Jolanda te Lindert. Baldacci is niet alleen een veelschrijver, maar met name ook een auteur die bekend staat als serieschrijver. Daglicht is het derde deel met FBI-agent Atlee Pine in de hoofdrol. Eerder verschenen De lange weg naar genade (2018) en Eén minuut voor middernacht (2019).

In Daglicht volgt de lezer het vervolg van de zoektocht van Atlee naar haar ontvoerde tweelingzus Macey. Het officiële politie-onderzoek en haar eigen zoektocht leveren jarenlang geen enkel resultaat op. Dan wordt plots duidelijk wie de dader is, Ito Vincenzo. Juist dan krijgt Atlee te horen dat ze haar zoektocht moet afronden om prioriteit te geven aan haar eigenlijke werk. In een ware race tegen de klok reist Atlee af naar Trenton, New York, de plek waar Vincenzo voor het laatst is gezien.
De locale special agent John Puller is daar bezig met een onderzoek naar drugssmokkel op een legerbasis. Tot verbazing van Pine en Puller blijken beide kwesties een behoorlijke overlap te hebben. Zij bundelen daarom hun krachten, met als gevolg dat er zaken aan het licht komen die de democratie op de grondvesten doen trillen…

Zoals aangegeven is Baldacci een echte oeuvrebouwer. Telkens weer slaagt hij erin zijn fans een avontuur voor te schotelen dat voor ongekend leesplezier zorgt. En het moet gezegd, Daglicht is een thriller die aan alle eisen voldoet, waarop fans zitten te wachten: het is spannend, er zit meer dan voldoende actie in, de opbouw is prima en de ontknoping kan alleen maar to tevredenheid stemmen.

Het punt waarop Baldacci zich onderscheidt van veel van zijn collega’s is de uitwerking van de personages. Atlee Pine komt daarwekelijk tot leven. De lezer leert haar goed kennen, mede door de subtiele, maar o zo belangrijke karakteriseringen die aan het verhaal worden toegevoegd. En dat John Puller, bekend van een zijn eigen Baldacci-serie, zijn opwachting maakt in Daglicht, geeft aan hoe belangrijk dit punt voor deze auteur is. Het is het kernpunt van zijn stijl en dat geeft een enorme meerwaarde aan zijn boeken.

Een klein minpuntje kan niet onbenoemd blijven. Door de snelheid waarin scènes bijna letterlijk voorbij vliegen, bestaat het risico het overzicht te verliezen. Het had niets aan de kracht en de kwaliteit van het verhaal afgedaan als sommige delen (en personages) uit het waren geschrapt. Het is een verschijnsel dat je misschien wel typisch Amerikaans zou kunnen noemen.

Dat doet niets af aan het feit dat Daglicht een uitstekende aanvulling is en het is goed te beseffen dat de slotcliffhanger suggereert dat we in de toekomst Atlee Pine in ieder geval nog voor een vierde keer kunnen volgen.

Stijl                                8.0
Personages               9.0
Originaliteit                8.0
Leesplezier                8.5     

Gemiddeld                        8.375

Verschijningen – Hilda Spruit

Hilda Spruit werd geboren in 1961 in het Zuid-Hollandse Bleiswijk als dochter van een middenstander. Het vertellen van verhalen zat er bij haar al heel vroeg in. Als kind was Hilda regelmatig in de weer met haar vaders typemachine. Toch duurde het tot 2004 voor de doorbraak als auteur een feit  werd.

Hoewel Hilda ook verhalen voor volwassenen schreef, zijn de eerste uitgaves van haar hand kinderboeken.

Het is dan al gelijk duidelijk dat Hilda een rijk talent heeft voor het schrijven van spannende boeken.

Bij het grote publiek wordt Hilda vooral bekend door de young adultverhaal Geestverwanten in 2015. In 2016 ontvangt zij, vooral tot haar eigen verrassing, voor dit boek de Jonge Jury Debuutprijs.

Geestverwanten is tot op de dag van vandaag immens populair bij een grote groep lezers tussen 15 en 85 jaar. Voor haar fans is het dan ook heel prettig dat er deze maand bij uitgeverij Clavis een vervolg op Geestverwanten verscheen, getiteld Verschijningen. Heel binnenkort volgt een recensie van Verschijningen, maar als opwarmertje nu alvast een korte samenvatting:

Merthe is paranormaal begaafd. Wanneer dat meer als een vloek begint te voelen dan als een zegen, zoekt ze een ervaren medium op. Maar juist daar ontdekt ze de foto van een vermist meisje. Dan beseft ze dat ze niet anders kan dan luisteren naar haar zesde zintuig. Geleid door de verschijningen die haar vanaf dan niet meer loslaten, stappen zij en haar hartsvriendinnen een gevaarlijk avontuur tegemoet. Zal het hen lukken om het meisje terug te vinden?

Prachtig gebroken

(tekst: Karin Hazendonk)

Voor Crime Compagnie mag Boeken-en-meer het allernieuwste boek van Ad van de Lisdonk lezen en recenseren. Prachtig gebroken is de intrigerende titel.

Zoals op de foto te zien is, is de cover al een kunstwerk op zich en nodigt uit om opgepakt te worden.

Korte inhoud:
Kennedy Lincoln is tijdens een vakantie in Zuid-Frankrijk aan het bijkomen van haar stukgelopen relatie. Op een rommelmarkt duwt een bebloede, verwarde man zonder dat ze het merkt iets in haar tas. Vanaf dat moment staat haar leven op zijn kop.

Ze blijkt ongewild in het bezit te zijn gekomen van een wapen dat zowel regeringen als terroristen tegen elke prijs in handen willen krijgen …

Ad van de Lisdonk (1964) debuteerde in 2013 met Het amazoneverbond. Daarna volgden Het amazoneoffensief en Het amazoneconflict.

Alle thrillers van Ad onderscheiden zich door hun filmische stijl. Het zijn actierijke avonturenverhalen rondom actuele thema’s